Η φτώχεια επελαύνει με ταχύ ρυθμό. Περίπου τέσσερα εκατομμύρια Ελληνες έχουν περάσει στο περιθώριο της πείνας τα τελευταία χρόνια. Ένοχοι πολλοί, αδικημένοι οι περισσότεροι. Οι φτωχοί συνθλίβονται κάτω από την καθημερινή μόρσα της ζωής. Αυτούς πάλι στοχοποιεί το σύστημα. Οι μεγάλοι και ισχυροί εξακολουθούν να προστατεύονται από το πολιτικό σύστημα και εδώ θέλω να εστιάσω το επιχείρημά μου.
Είμαι υπέρ των μνημονίων, όσο βάρβαρα και άδικα είναι, με την έννοια ότι εμείς οι Ελληνες ευθυνόμαστε, άλλοι περισσότερο, όπως ιδιαίτερα οι εκάστοτε κυβερνήσαντες, κι άλλοι λιγότερο, για την κατάντια της χώρας και όχι οι δανειστές, που στο κάτω - κάτω της γραφής επιβάλλουν τους όρους τους για να εισπράξουν τα οφειλόμενα. Ομως εάν το βάρος των μνημονίων έπεφτε αναλογικά στον κάθε φορολογούμενο, ανάλογα με τη φοροδοτική του ικανότητα, τότε θα μπορούσε ν' ανεχθεί τα μέτρα αυτά, ακόμη κι αυτός που κοιμάται αυτές τις μέρες στους δρόμους.
Ωστόσο τις τελευταίες ημέρες βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας πράγματα τα οποία είναι συγκλονιστικά. Δηλαδή το επίσημο κράτος με τον πρώην υπουργό των Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, είχε στο χέρι του τους εκατομμυριούχους Ελληνες που φυγάδευσαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, χωρίς να εισπράξει ούτε ένα ευρώ. Με διάφορες επιεικώς αστείες δικαιολογίες ο ξυλοσχίστης υπουργός έχασε από τα χέρια του την πρωτότυπη λίστα και γέλασε όλο το πανελλήνιο. Αυτή η δήλωση, όμως, κρύβει κι άλλους κυβερνητικούς παράγοντες της εποχής εκείνης, οι οποίοι συντηρούν τους υπαίτιους της καταστροφής. Ετσι, η απογοήτευση του Ελληνα πολίτη, ότι καλύπτονται οι μεγάλοι και συντρίβονται οι μικροί, είναι το πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή προανακριτική και για τους δύο υπουργούς των Οικονομικών, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο, και έπονται οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που προτείνουν να παραπεμφθούν πέραν των δύο υπουργών και οι Παπανδρέου - Παπαδήμος, σε μία δημόσια δημοπρασία για λόγους ιδιαίτερα ψηφοθηρικούς.
Συμπέρασμα: ο Ελληνας πολίτης, ανεξαρτήτως τοποθετήσεως, ζητά την τιμωρία των ενόχων, όπου κι ανήκουν, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Επιτέλους ισότητα στην αντιμετώπιση των πολιτών. Αντιλαμβάνεται, όμως, ότι το πολιτικό σύστημα προβάλλει κυρίως το κομματικό συμφέρον και όχι το δημόσιο. Με αυτήν την έννοια, θα πρέπει, το ταχύτερο δυνατόν, να κλείσει η ιστορία των Δικαστηρίων, γιατί το 2013 είναι έτος ζωής και θανάτου της χώρας, όπως υποστηρίζουν πολλοί.