Κάρολος Μωραϊτης: Η Ζωή Και Η Δολοφονία Του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη

 Εκδήλωση παρουσίαση βιβλίου  

Την  Τετάρτη  30 Μαϊου 2012 και ώρα 7.30 μ.μ. έγινε  η παρουσίαση του νέου βιβλίου "Η Ζωή Και Η Δολοφονία Του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη" του εκλεκτού φίλου και συναδέλφου Κάρολου Μωραϊτη* στην κατάμεστη αίθουσα της  ΕΣΗΕΑ Ακαδημίας 20.  Με ομιλητές τους κ.κ. Ηλία  Γιαννικόπουλο  διδάκτορα Εδιμβούργου, τον Γιάννη Κάππο διδάκτορας Ιστορίας και  Θανάση Φωτόπουλο  επικ. Καθηγητή  Νεοελληνικής Ιστορίας Παν. Πατρών οι οποίοι αναφέρθηκαν στο βιβλίο του συγγραφέα Κάρολου Μωραϊτη  και στάθηκαν στην εκκωφαντική σιωπή της επίσημης πολιτείας για τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη που διετέλεσε πολλές φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας σε δύσκολες εποχές για την πατρίδα μας αλλά και υπουργός σε πολλά υπουργεία. Παρ΄όλα ταύτα δεν τιμήθηκε όπως θα του άξιζε. Το "μπαλάκι" έπεσε στους συμπατριώτες μας Λαγκαδινούς να πράξουν τα δέοντα ώστε να βγει από την λήθη ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έστω και μετά από εκατόν επτά συναπτά έτη από την δολοφονία του στις 31 Μαΐου1905  έξω από την (παλαιά) Βουλή των Ελλήνων .

Κάρολος Μωραϊτης*

Η Ζωή Και Η Δολοφονία Του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη

Σελίδες: 276,  Α' Έκδοση: Αθήνα 2012

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εκατό και επτά χρόνια από την δολοφονία του Θεόδωρου Δηλιγιάννη 
από τα Λαγκάδια Γορτυνίας

Στις 31 Μαΐου 1905 γράφτηκε μία από τις μελανότερες σελίδες στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης δολοφονήθηκε έξω από τα σκαλοπάτια της Παλαιάς Βουλής από το αμφίστομο μαχαίρι του Αντώνη Κωσταγερακάρη, ενός ανθρώπου του υποκόσμου, επειδή ως πρωθυπουργός αποφάσισε το κλείσιμο των χαρτοπαικτικών λεσχών.

Το ειδεχθές έγκλημα συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Η σύλληψη του δολοφόνου οδήγησε γρήγορα στην αποκάλυψη του ηθικού αυτουργού Γεώργιου Μητσέα. Στη δίκη που ακολούθησε, ο Κωσταγερακάρης καταδικάσθηκε εις θάνατον, ενώ ο Μητσέας σε φυλάκιση οκτώ ετών.

Το παρόν βιβλίο παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό την πολιτική δράση, τη δολοφονία και τη δίκη των δύο δραστών, κυρίως μέσα από τον Τύπο της εποχής, που παρακολουθούσε καθημερινά με έκδηλο ενδιαφέρον την εξέλιξη της υπόθεσης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 _______________

*Ο Κάρολος Μωραΐτης, κερκυραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στην Φρεαττύδα του Πειραιά, τον Μάρτιο του 1956. Το 1974 τελείωσε το παλιό εξατάξιο γυμνάσιο του Κορυδαλλού και για τρία χρόνια παρακολούθησε μαθήματα λογοτεχνίας στο κέντρο σπουδών "Δολιανίτη", που λειτουργούσε τότε στην Αθήνα. Το 1979 γράφτηκε στην δημοσιογραφική σχολή "Όμηρος", από την οποία αποφοίτησε το 1981. Την ίδια χρονιά πέρασε στο δημοσιoγραφικό χώρο και ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα "Βραδυνή". Μετά την αναστολή έκδοσης του εν λόγω εντύπου, στις 4 Απριλίου 1989, προσελήφθη στην Ε.Ρ.Τ., στην οποία εξακολουθεί να εργάζεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ασχολείται και με την συγγραφή φιλολογικών, δημοσιογραφικών και καλλιτεχνικών βιβλίων. Είναι μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο νέες δημοσκοπήσεις

[με πίνακες]

Πρωτιά για τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύο νέες δημοσκοπήσεις.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της VPRC για το τηλεοπτικό κανάλι KONTRA o ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 28,5% και ακολουθούν ΝΔ 26% ΠΑΣΟΚ 12,5%
Ανεξάρτητοι Έλληνες 7% ΔΗΜΑΡ 7% Χρυσή Αυγή 5,5% ΚΚΕ 5% και Δημιουργία Ξανά – Δράση 3%

Ωστόσο στην παράσταση νίκης η ΝΔ προηγείται με 35,4% έναντι 27,2%

Στην καταλληλότητα για την Πρωθυπουργία Α. Τσίπρας βρίσκεται στην πρώτη θέση με 14,8% δεύτερος είναι ο Ευ. Βενιζέλος με 12,9% και τρίτος με 12% ο Αντώνης Σαμαράς

Προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ δίνει και η Metron

Με 0,2% προηγείται της ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ στην δημοσκόπηση της Metron Analysis για τον ΑΝΤ1. Πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει το 27,2% των ψήφων και ακολουθούν: ΝΔ 27%, ΠΑΣΟΚ 14,8%, Ανεξάρτητοι Έλληνες 7,2%, ΚΚΕ 5,2%, Χρυσή Αυγή 4,9%, Δημοκρατική Αριστερά 6,2%. Στο όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή βρίσκεται η Δημουργία Ξανά.

* από eZy News 

ΟΙ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ* 

Η κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας, καθώς η βούληση των ψηφοφόρων συγκρούεται με την ισχύ των αγορών 

Στο βιβλίο του «Μετά το Εθνος - Κράτος», που εκδόθηκε το 2000, ο Γερμανός στοχαστής Γιούργκεν Χάμπερμας διατύπωσε ορισμένες σκέψεις, οι οποίες στο φως της σημερινής κρίσης της Eυρωζώνης μοιάζουν προφητικές: 

«Ο εξοστρακισμός της πολιτικής από την αγορά μεταφράζεται στο γεγονός ότι το εθνικό κράτος χάνει βαθμιαία τη δυνατότητά του να επιβάλλει δασμούς, να αναζωογονεί την οικονομική ανάπτυξη και κατ' αυτόν τον τρόπο να σταθεροποιεί τις βάσεις της κοινωνικής του νομιμοποίησης (...). Αντιμέτωπες με τη διαρκή απειλή της διαφυγής κεφαλαίων, οι εθνικές κυβερνήσεις μπαίνουν σε μια τρελή κούρσα κατεδάφισης των κρατικών, προστατευτικών μέτρων και μείωσης του κόστους εργασίας. Αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση εξοργιστικών προνομίων για τους λίγους, η διεύρυνση σε πρωτοφανή βαθμό των εισοδηματικών ανισοτήτων, η αύξηση της ανεργίας και η κοινωνική περιθωριοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου πληθυσμού φτωχών». 

Η ανατροπή 12 Ευρωπαίων προέδρων και πρωθυπουργών από την έναρξη της κρίσης, το 2008, και ιδιαίτερα οι πρόσφατοι εκλογικοί σεισμοί σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία και Ρηνανία - Βεστφαλία διαμηνύουν ότι η κρίση του ευρώ μετατρέπεται σε κρίση του πολιτικού συστήματος, κρίση εξουσίας. Μία μετά την άλλη, οι κυβερνώσες πλειοψηφίες «λιώνουν σαν παγωτά κάτω από τον ήλιο», έγραφαν τις προάλλες οι Financial Times. «Ο Ντε Γκωλ αναρωτιόταν πώς θα μπορούσε κανείς να κυβερνήσει μια χώρα που φτιάχνει 246 διαφορετικά τυριά, αλλά η διακυβέρνηση μιας ηπείρου με ένα μόνο νόμισμα αποδεικνύεται ακόμη δυσκολότερο έργο», σχολίαζε στο κύριο άρθρο του ο Guardian. 

Προβλέποντας με ακρίβεια το πολιτικό τσουνάμι που επρόκειτο να πλήξει την Ευρώπη, ο Βόλφγκανγκ Στρικ, διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στην Κολωνία, έκανε λόγο το περασμένο φθινόπωρο, από τις στήλες του περιοδικού New Left Review, για «κρίση του δημοκρατικού καπιταλισμού». Ο Γερμανός κοινωνιολόγος προειδοποιούσε ότι, σε συνθήκες γενικευμένης λιτότητας, έρχονται σε σύγκρουση οι δύο θεμελιώδεις αρχές των μεταπολεμικών, ευρωπαϊκών κοινωνιών: Η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της ελεύθερης αγοράς και η ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών μέσω του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. 

«Οι αγορές έχουν αρχίσει να υπαγορεύουν με πρωτοφανείς τρόπους σε κατ' όνομα κυρίαρχα και δημοκρατικά κράτη τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν» γράφει ο Στρικ. «Οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης, που εδρεύουν στο Μανχάταν και έπαιξαν βασικό ρόλο στην καταστροφή των χρηματαγορών, απειλούν σήμερα να υποβαθμίσουν κρατικά ομόλογα (...) Αποτέλεσμα είναι οι πολίτες να βλέπουν τις κυβερνήσεις τους όχι σαν εκπροσώπους της δικής τους βούλησης, αλλά ως πράκτορες άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών, σαν το ΔΝΤ ή την Ε.Ε.». Η ανάλυση του Στρικ τελείωνε με μια δυσοίωνη πρόβλεψη: «Στον βαθμό που οι ψηφοφόροι δεν έχουν πραγματικά περιθώρια επιλογής, μπορεί να αντιμετωπίσουν τις εκλογές ως φάρσα, κάτι που ενδέχεται να προκαλέσει κάθε είδους πολιτική αταξία, από την αποχή και την άνοδο λαϊκιστικών κομμάτων, μέχρι και εξεγέρσεις στους δρόμους». 

Δυστυχώς, αντί να εξαγάγει τα οφθαλμοφανή συμπεράσματα από αυτό που η γαλλική Le Monde αποκαλεί «εξέγερση των ψηφοφόρων», το κυρίαρχο τμήμα των ελίτ έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια «να βάλει μυαλό» στις «καθυστερημένες» μάζες μέσω ενός είδους οικονομικής τρομοκρατίας. Με άρθρο του στη Wall Street Journal, ο εκδότης της γερμανικής Die Zeit, Γιόζεφ Γιόφε, χαρακτήρισε την ψήφο Γάλλων και Ελλήνων ως «ευρωπαϊκή εξέγερση εναντίον της πραγματικότητας», υποστηρίζοντας ότι «οι νικητές των εκλογών είναι εκείνοι που φώναζαν: Σταματήστε τον κόσμο, θέλουμε να κατέβουμε»! 

Σε μια ανάλογη εκδήλωση ολιγαρχικής περιφρόνησης των πολιτών, ο Economist χαρακτήρισε την ετυμηγορία των Ελλήνων «σπασμό μανίας» και σκιαγράφησε το σενάριο που δεν αποκλείεται να εκτυλιχθεί εν όψει των νέων εκλογών του Ιουνίου: Διακοπή της χρηματοδότησης από ΔΝΤ - Ε.Ε., αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων - «μια προοπτική που μπορεί να φέρει τους ψηφοφόρους στα σύγκαλά τους». Η ιστοσελίδα του βρετανικού περιοδικού προσέθετε, επικαλούμενη Ελληνα πρώην υπουργό: «Ισως θα έπρεπε να δούμε τα χθεσινά αποτελέσματα ως τον πρώτο γύρο των εκλογών, όπου ο κόσμος εκτονώθηκε, ενώ στον δεύτερο γύρο θα ψηφίσει σύμφωνα με τα πραγματικά του συμφέροντα». Θα δούμε... 

Περί εκτροπής 

Το μέγα ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η συνέχιση της δρακόντειας λιτότητας οδηγεί όχι μόνο σε οικονομικό αδιέξοδο, αλλά και σε κάποιου είδους απολυταρχική εκτροπή. Χαρακτηριστικά, οι Irish Times, σε κύριο άρθρο τους, σημείωναν: 

«Η Ελλάδα δικαιούται τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη της Ε.Ε., την αναγνώριση της δημοκρατικής επιλογής της και των επικίνδυνων συνεπειών που θα είχε η εγκατάλειψη οποιουδήποτε κράτους, συμπεριλαμβανομένης της ανόδου φασιστικών κινημάτων ή ακόμη και σκέψεων για στρατιωτικό πραξικόπημα». Στο ίδιο μήκος κύματος, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel παραλλήλιζε την ταπείνωση που υφίσταται η Ελλάδα σήμερα με εκείνη που υπέστη η Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, επισείοντας τον κίνδυνο να προκύψει «μια τεταμένη κατάσταση, που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε στρατιωτικό πραξικόπημα». 

Εκφράζοντας τη γνώμη πολλών που θεωρούν ότι η σημερινή πορεία της Ευρώπης είναι αυτοχειριαστική, ο Ζαν - Πολ Φιτουσί, οικονομικός σύμβουλος του νέου προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε με συνέντευξή του σε ιταλική εφημερίδα: «Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο είναι τρέλα για δύο λόγους: δεν συμβάλλει καθόλου στην αντιμετώπιση του χρέους και υπονομεύει την εθνική μας δημοκρατία, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την άνοδο του εξτρεμισμού». Τίποτα μέχρι στιγμής δεν υποδηλώνει, ωστόσο, ότι παρόμοιες εκκλήσεις βρίσκουν ευήκοα ώτα στο πραγματικό κέντρο βάρους της σημερινής Ευρώπης, το Βερολίνο. 

Σε ρόλο πολιτικού πειραματόζωου η Ελλάδα

Μέχρι την περασμένη Κυριακή η Ελλάδα αντιμετωπιζόταν ως οικονομικό πειραματόζωο της Ευρωζώνης. Μετά την ανατροπή που έφεραν οι εκλογές, φαίνεται ότι αρκετοί θα ήθελαν να δουν τη χώρα μας στον νέο ρόλο του πολιτικού πειραματόζωου: Το ριψοκίνδυνο στοίχημα είναι να «συνετισθεί» το εκλογικό σώμα, αφού προηγουμένως τιμωρηθεί με κάποιο οικονομικό σοκ που θα δημιουργήσει έκρυθμη κοινωνική κατάσταση, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των υπολοίπων, δυνητικά απείθαρχων Ευρωπαίων. 

Το σκεπτικό όσων υποστηρίζουν σενάρια καταστροφής συνοψίζεται ως εξής: Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή, δεν εξάγει σχεδόν τίποτα, έχει μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, επομένως δεν θα μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις αν οι Ευρωπαίοι της κόψουν τα δάνεια. Αν λοιπόν φύγουμε από το Μνημόνιο, θα αναγκαστούμε να φύγουμε και από το ευρώ, κάτι που σημαίνει οικονομική καταστροφή και κοινωνική διάλυση - κάτι τόσο αυτονόητο, όσο τα αξιώματα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. ΄Η μήπως όχι; 

Πρώτα απ' όλα, όσο και αν ο κ. Σόιμπλε διαμηνύει ότι η Ευρωζώνη δεν φοβάται ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας γιατί έχει ήδη θωρακιστεί απέναντι σ' αυτό το ενδεχόμενο, είναι αμφίβολο αν το πιστεύει στ' αλήθεια ή αν πρόκειται για πόλεμο νεύρων με την Αθήνα. Πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι, με βάση το χάλι των ισπανικών τραπεζών και την εύθραυστη κατάσταση όχι μόνο της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, αλλά και της Ιταλίας, ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα μπορούσε να πυροδοτήσει φαινόμενο ντόμινο απρόβλεπτης έκτασης και έντασης. Ήδη, ο οίκος Fitch προειδοποίησε ότι, αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα υποβαθμίσει σειρά ευρωπαϊκών χωρών, ακόμη και τη Γαλλία. 

Αναφορικά με το πρωτογενές έλλειμμα (αυτό δηλαδή που θα πρέπει να καλύψουμε αν κάνουμε στάση πληρωμών), σύμφωνα με τα εντελώς πρόσφατα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους είναι αυτή τη στιγμή 1,68 δισ. ευρώ και προβλέπεται μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχει μειωθεί σε 1,089 δισ. Μιλάμε δηλαδή για ένα ποσό που αντιστοιχεί σε 100 μόλις ευρώ κατά κεφαλή - όχι και τόσο τρομερό όσο συνήθως ακούμε. 

Έπειτα, όπως έγραψε τη βδομάδα που πέρασε ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, η Ελλάδα του σήμερα, με όλα τα προβλήματά της, έχει περισσότερες εξαγωγές, σε σύγκριση με το ΑΕΠ, από ό,τι είχε η Αργεντινή όταν έκανε στάση πληρωμών και αποδεσμεύτηκε από το δολάριο. Και αν η Αργεντινή είχε κυρίως βιομηχανικές και αγροτικές εξαγωγές, οι δύο βασικές βιομηχανίες της Ελλάδας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός, ο οποίος θα ωφεληθεί αμέσως από ένα λιγότερο σκληρό νόμισμα. 

Ακόμη και σε φιλελεύθερα έντυπα, όπως οι Financial Times του Λονδίνου, οι ενθαρρυντικές φωνές προς την Ελλάδα ακούγονται ολοένα και ισχυρότερες. Ιδού τι έγραφε, την επομένη των εκλογών, ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου: 

«Ακολουθώντας το πρόγραμμα Ε.Ε. - ΔΝΤ, η Ελλάδα θα καταλήξει σε δέκα χρόνια ύφεσης, αναπόδραστη έξοδο από το ευρώ και πιθανόν κατάρρευση της Δημοκρατίας. Θεωρώ την προσέγγιση του κ. Τσίπρα πολύ ριψοκίνδυνη. Αλλά αντιλαμβάνομαι γιατί οι Ελληνες θα τον ψήφιζαν. Η θέση του είναι οπωσδήποτε περισσότερο λογική από εκείνη του κεντρώου κατεστημένου υπέρ της λιτότητας, που δεν μπορεί να προσφέρει προοπτική οικονομικής ανάπτυξης». 

Και ζήλια; 

Περισσότερο προωθημένος, ο οικονομολόγος Αρβίντ Σουμπραμανιάν έγραψε στην ίδια εφημερίδα άρθρο με τίτλο «Η έξοδος της Ελλάδας μπορεί να προκαλέσει ζήλια στην Ευρωζώνη»! Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι, αν και οι άμεσες συνέπειες από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα είναι οδυνηρές, η ανάκαμψη θα έρθει γρήγορα, θα είναι δυναμική και θα διαρκέσει πολλά χρόνια. Η ανάλυσή του καταλήγει ως εξής: 

«Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως παρίας που μολύνει την Ευρωζώνη, αλλά η έξοδός της μπορεί να την καταστήσει πολύ μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωση του κοινού νομίσματος. Αν η εγκατάλειψη του ευρώ δημιουργήσει συνθήκες ζωηρής ανάκαμψης στην Ελλάδα, το μοντέλο μπορεί να αποδειχθεί μεταδοτικό. Η ελληνική τραγωδία μπορεί τελικά να μην εξελιχθεί με τόσο οδυνηρό τρόπο για τους Έλληνες, αλλά να φέρει την πραγματική τραγωδία στην Ευρωζώνη και στο ίδιο το ευρωπαϊκό σχέδιο». 

Περί κυβερνήσεων «τεχνοκρατών» 

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της πολιτικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη είναι ο σχηματισμός κυβερνήσεων «τεχνοκρατών», μη εκλεγμένων, όπως η κυβέρνηση Μόντι. 

Ο Ιταλός πρωθυπουργός υπήρξε στέλεχος της Goldman Sachs, της Coca Cola και του οίκου αξιολόγησης Moody's, ο οποίος εξόργισε τους Ιταλούς υποβαθμίζοντας 26 τράπεζες της χώρας τους. Επί πλέον, υπήρξε επικεφαλής του ευρωπαϊκού βραχίονα της Τριμερούς Επιτροπής -ανωτάτου επιπέδου think tank των ελίτ ΗΠΑ, Ευρώπης και Ιαπωνίας- και στέλεχος του Ατλαντικού Συμβουλίου. Αποστολή του τελευταίου είναι «να προωθήσει την εποικοδομητική αμερικανική ηγεσία και εμπλοκή στις διεθνείς υποθέσεις» και σημαίνον στέλεχός του ο Χένρι Κίσινγκερ. 

Οπως γράφει στο τελευταίο της τεύχος η γαλλική Le Monde Diplomatique, μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης Μόντι ξεχωρίζουν: ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κοράντο Πασέρα, γενικός διευθυντής της εταιρείας Intesa San Paolo, η υπουργός Εργασίας Ελσα Φορνέρο, αντιπρόεδρος της ίδιας εταιρείας, ο υπουργός Παιδείας και Ερευνας Φραντσέσκο Προφούμο, στέλεχος της τράπεζας UniCredit και Telecom Italia, ο υπουργός Τουρισμού και Αθλητισμού Πιέρο Γκνούντι, στέλεχος της UniCredit και ο συντονιστής του κοινοβουλευτικού έργου Πιέρο Τζιάρντα, αντιπρόεδρος της τράπεζας Banco Popolare και μέλος της διοίκησης της Pirelli. 

Ιnfo
- Geoffrey Geunes, «Les marches ont un visage», Le Monde Diplomatique, Mai 2012.
- Wolfgang Streek, «Markets versus Voters», New Left Review, Sept/Oct 2011.
- Guy Hermet, «L' Hiver de la Democratie ou le Nouveau Regime», Armand Collin, 2007.
- Jurgen Habermas, «Apres l' Etat- Nation», Fayard, 2000.

*Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Κυριακή 20/5

http://vathiprasino.blogspot.com/2012/05/blog-post_1349.html

Πωλ Κρούγκμαν: Ανήθικη η Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα

Σφοδρή επίθεση στους γερμανούς αξιωματούχους εξαπέλυσε o νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman σε άρθρο του στους New York Times, ο οποίος τόνισε ότι η κρίση δεν είναι Ελληνική αλλά Ευρωπαϊκή.

«Αυτό που με ξαφνιάζει είναι ότι δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ελληνικό πρόβλημα, ούτε για Ισπανικό ή ιταλικό. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό.

Η ηθική των Γερμανών επιτάσσει να λένε για το πώς δημιουργήθηκε η κρίση από τις προβληματικές χώρες. Το θέμα είναι όμως τι κάνεις τώρα.

Δεν μπορείς να τους επιβάλεις μηδενική ανάπτυξη.

Το να κάνεις μαθήματα υπευθυνότητας στους Έλληνες, αναφέρει το moneypost.gr, την ώρα που αποκρύπτεις ότι είσαι μέρος του προβλήματος, είναι ανήθικο.

Χρειάζεται μια ειλικρινή συζήτηση, όχι στην Αθήνα, αλλά στο Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη.

Αλλιώς το παιχνίδι είναι χαμένο>.

__________________________________
http://www.tsantiri.gr/oikonomia/pol-krougkman-anithiki-i-germania-apenanti-stin-ellada.html

Όλα τα πρόσωπα της υπηρεσιακής κυβέρνησης - Ποιοι είναι οι 16 υπουργοί που θα οδηγήσουν τη χώρα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου

- Η δεύτερη υπηρεσιακή κυβέρνηση στην ιστορία της Ελλάδας ορκίστηκε νωρίτερα
- Έκπληξη ο αποκλεισμός Μπαμπινιώτη από την κυβέρνηση Πικραμμένου
- Έντονο παρασκήνιο μέχρι τα ξημερώματα για την επιλογή των προσώπων

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος ορκίστηκε και στη συνέχεια σήκωσε μανίκια για να σχηματίσει την υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα οδηγήσει τη χώρα έως τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Μάλλον δεν είχε φανταστεί ότι το να επιλέξεις 16 πρόσωπα θα ήταν τόσο δύσκολο. 

Το παρασκήνιο έντονο γι’ αυτό άλλωστε και φτάσαμε στη 01:30 τα ξημερώματα για να ανακοινωθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Μια από τις εκπλήξεις ήταν η μη παραμονή του Γιώργου Μπαμπινιώτη στο υπουργείο Παιδείας. 

Τελευταίος Έλληνας υπηρεσιακός πρωθυπουργός ήταν ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ιωάννης Γρίβας. Διορίστηκε μετά την παραίτηση κυβέρνησης Τζαννετάκη. Ανέλαβε από τις 12 Οκτωβρίου μέχρι 23 Νοεμβρίου 1989. 

Παναγιώτης Πικραμμένος

Ο δεύτερος ανώτατος δικαστικός χώρας μετά τον Ιωάννη Γρίβα που αναλαμβάνει καθήκοντα υπηρεσιακού πρωθυπουργού. Άφησε το γραφείο του στο Ανώτατο Δικαστήριο (ΣΤΕ) για εκείνο στο Μέγαρο Μαξίμου 45 μέρες πριν βγει στη σύνταξη, αφού στις 30 Ιουνίου λήγει η θητεία του και αποχωρεί έχοντας συμπληρώσει το όριο ηλικίας! Ως εισηγητής του Συμβουλίου της Επικρατείας ασχολήθηκε με υποθέσεις όπως το μουσείο της Ακρόπολης, το γήπεδο της ΑΕΚ. Προήδρευσε σε σοβαρές υποθέσεις που απασχόλησαν την κοινή γνώμη, όπως το Μνημόνιο και το χαράτσι της ΔΕΗ.


http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=140215&nslt=1&catid=9

Σκληρή επίθεση Τσίπρα κατά των καναλιών…

 μέσω facebook

«Θα μπορούσε η εβδομάδα 6-13 Μαϊου να γιορτάζεται κάθε χρόνο ως εβδομάδα ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας…»

Με αυτό το σχόλιο στο facebook, απάντησε ο Αλέξης Τσίπρας στην κριτική που δέχεται από μεγάλη μερίδα του τύπου για την άρνησή του να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση συνεργασίας. Η σημερινή επίθεση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται λίγες ημέρες μετά την προειδοποίηση που είχε απευθύνει από την Ξάνθη όπου είχε πει πως «δε με νοιάζει τι λέτε για εμάς στα κανάλια σας. Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος δε σας πιστεύει πλέον. Τον έχετε συκοφαντήσει, τον έχετε προσβάλλει, τον έχετε εκβιάσει».

Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει αποφασισμένος να τραβήξει στα άκρα την κόντρα με τα ΜΜΕ τα οποία εκτιμά πως επιχειρούν να ενοχοποιήσουν την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει στο κυβερνητικό σχήμα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Σύμφωνα με το rotothmea.gr, ήδη στην Κουμουνδούρου θεωρούν πως το προφίλ του Αλέξη Τσίπρα ενισχύθηκε από την άρνησή του να εμφανισθεί προεκλογικά στο Mega και τάσσονται υπέρ της σκληρής γραμμής απέναντι στα «συστημικά» ΜΜΕ.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σχετικά με τον ρόλο των ΜΜΕ στην Ελλάδα διαβάστε: 

ΒΟΜΒΑ του Al Jazeera: Τα Ελληνικά ΜΜΕ ελέγχονται πλήρως και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών οίκων!

http://journal-arpaxtes-2008.blogspot.com/2012/05/al-jazeera.html

__________________________________

http://www.tsantiri.gr/politiki/skliri-epithesi-tsipra-kata-ton-kanalion-meso-facebook.html

To γονάτισμα ενός λαού και η στάση του ΚΚΕ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/05/2012 - εφημ. Η ΑΥΓΗ

Του ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΚΑ*

Φαίνεται ότι η στασιμότητα των εκλογικών ποσοστών του ΚΚΕ, είχε άνοδο μόλις 19.000 ψήφους, με τέτοιες μαζικές ταξικές μάχες που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα από τους εργαζόμενους και άλλα κοινωνικά στρώματα ώστε να αποκρουστεί η σκληρή ταξική επίθεση του κεφαλαίου, δεν τους απασχολεί. Είναι σαφές ότι ευθύνεται ο γιαλός που είναι στραβός.

Το 1928 το ΚΚΕ με το 4ο Συνέδριο και έχοντας στις θεωρητικές του αποσκευές ως εργαλείο ανάλυσης τον αντιμαρξιστικό σταλινισμό αναγόρευε ως κύριο εχθρό του Κόμματος και της εργατικής τάξης τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις όλων των τάσεων και απόψεων, τους οποίους βάφτιζε σοσιαλφασίστες. Υιοθετούσε την άποψη ότι η επερχόμενη επανάσταση θα ήταν προλεταριακή και έθετε ως άμεσο πολιτικό καθήκον τη δημιουργία εργατοαγροτικής κυβέρνησης.

Η αδυσώπητη πάλη κατά των σοσιαλφασιστών οι οποίοι ανέκοπταν την ταξική συνειδητοποίηση των μαζών υπήρξε από τους κύριους στόχους που έβαζε ως πολιτικό καθήκον για τα κομματικά του μέλη. Ακόμη και τους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού τους θεωρούσε αποπροσανατολιστικούς. Την ίδια στιγμή ο Χίτλερ με τις ορδές του αποτελείωνε τη γερμανική Αριστερά και τη δημοκρατία και ο τρόμος απλωνόταν σε Ευρώπη και Ελλάδα με την άνοδο του φασισμού και των δικτατορικών καθεστώτων.

Αυτά σχεδόν έως το φθινόπωρο του 1935, όταν με την αλλαγή γραμμής στην 4η Ολομέλεια εγκαταλείφθηκε ο “σοσιαλφασισμός” και υιοθετήθηκε η θέση των Παλλαϊκών Μετώπων, συνέπεια των οποίων υπήρξε το Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα αλλά και η μετέπειτα δημιουργία του ένδοξου ΕΑΜ κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της χώρας.

Τηρουμένων των πολιτικών, κοινωνικών και ιστορικών αναλογιών υπάρχουν, δυστυχώς, αρκετές αναλογίες και στη σημερινή στάση του ΚΚΕ. Χαρακτηριστική η προεκλογική αλλά και η μετεκλογική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, που θεωρεί ως κύριο αντίπαλο όχι την αστική τάξη και τους εκφραστές της σε Ελλάδα και Ε.Ε., αλλά τις υπόλοιπες δυνάμεις της πληθυντικής Αριστεράς. Έφτασε στο σημείο να κυκλοφορήσουν προεκλογικά ειδική ανακοίνωση της Κ.Ο. Αττικής του ΚΚΕ με 5 "τσιτάτα" του Α. Τσίπρα και διαστρεβλώνοντας θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θέλησαν να δείξουν ότι η ψήφος στη ριζοσπαστική Αριστερά είναι ψήφος υπέρ του συστήματος! Όμως αντίστοιχη ξεχωριστή ανακοίνωση για το κάθε κόμμα του μνημονιακού τόξου δεν υπήρξε. Οι προτεραιότητες δεν κρύβονται.

Ο πρωτοσέλιδος τίτλος του “Ριζοσπάστη” “Δεν είναι φιλολαϊκή η κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ" και το κύριο άρθρο της Τετάρτης 9.5.12, εκτός του ότι αποπνέει εμπάθεια και πολεμική, αφήνει στο απυρόβλητο τις αστικές δυνάμεις και την πολιτική τους. Εγκαλεί μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν βάζει ζήτημα π.χ. για το ΝΑΤΟ, τις αντιδραστικές αλλαγές σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, ότι εξαπατά τους μικρομεσαίους, ότι εγκλωβίζει τον λαό, και άλλες τέτοιες εμβριθείς αναλύσεις και μελλοντολογικές προβλέψεις.

Φαίνεται ότι η στασιμότητα των εκλογικών ποσοστών του ΚΚΕ, είχε άνοδο μόλις 19.000 ψήφους, με τέτοιες μαζικές ταξικές μάχες που δόθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα από τους εργαζόμενους και άλλα κοινωνικά στρώματα ώστε να αποκρουστεί η σκληρή ταξική επίθεση του κεφαλαίου, δεν τους απασχολεί. Είναι σαφές ότι ευθύνεται ο γιαλός που είναι στραβός.

Αποσιωπάται έντεχνα και αποκρύβεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τις ελάχιστες προϋποθέσεις, και όχι την ολότητα του προγραμματικού του πλαισίου, για τη συγκρότηση αριστερής και προοδευτικής κυβέρνησης, ώστε να μπορέσει η κοινωνία να σταθεί και ταυτόχρονα να ανοίξουν δρόμοι ουσιαστικών αλλαγών και ανατροπών. Τα 5 ελάχιστα σημεία που έθεσε για διάλογο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι:

Α. Άμεση ακύρωση εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου και ειδικότερα εκείνων για μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Β. Ακύρωση των Νόμων που καταργούν εργασιακά δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις.

Γ. Καθιέρωση απλής αναλογικής και κατάργηση του Νόμου περί ευθύνης Υπουργών.

Δ. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με δημόσιο έλεγχο.

Ε. Δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου, διερεύνηση του επαχθούς χρέους, μορατόριουμ στην αποπληρωμή του, διεκδίκηση βιώσιμης λύσης.

Αντί λοιπόν η ηγεσία του ΚΚΕ να συζητήσει, να πιέσει, να συμβάλει και να επιδιώξει να βρεθεί κοινός τόπος για τη σωτηρία των εργαζομένων, ξαναζητάει άμεση προσφυγή στις κάλπες για να παρέμβει ο λαός! Είναι προφανές ότι προσδοκά καταγραφή καλύτερου εκλογικού αποτελέσματος, ώστε να χειριστεί ευκολότερα την αμφισβήτηση, από οπαδούς και μέλη, της ακολουθούμενης σεχταριστικής γραμμής απομόνωσης, μη λήψης πολιτικών πρωτοβουλιών αλλά και πολιτικού αναχωρητισμού μέχρι την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα.

Δεν έχει αντιληφθεί η ηγεσία του ΚΚΕ ότι, ενώ επί δύο χρόνια υλοποιούνται οι πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πολιτικές ώστε να διασωθούν και να κερδοσκοπήσουν το τραπεζικό και χρηματιστηριακό καθώς και ορισμένες ακόμη μερίδες του κεφαλαίου από τη συστημική κρίση, ελάχιστα ενδιαφέρει τους εργαζόμενους η ενδυνάμωση των κομματικών "μαγαζιών" μας;

Διαλύθηκαν κατακτήσεις που αναφέρονται σε κοινωνικές υποδομές, στην πρόνοια, την περίθαλψη, την υγεία, την παιδεία. Εξαρθρώθηκαν συντάξεις, μισθοί κατάντησαν επιδόματα, συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις τελείωσαν μπροστά στις προσωπικές συμβάσεις φτώχειας. Η εκτίναξη της ανεργίας βγήκε έξω από τους στατιστικούς πίνακες, η συνεχόμενη ύφεση έκλεισε βίαια χιλιάδες μικρομεσαίες ελπίδες και αυταπάτες, η μετανάστευση θύμισε ημέρες του 1962, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου παίρνει γεωμετρική πρόοδο.

Τελευταίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα λιμάνια, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ που πέρασαν οριστικά την προηγούμενη εβδομάδα στο Ταμείο που ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία. Εν ολίγοις μια κοινωνία γονάτισε. Ο στόχος του αστικού μπλοκ εξουσίας σχεδόν υλοποιείται. Είμαστε κοντά στο να μην έχουμε τίποτε ως δεδομένο και κατάκτηση. Θα μας φτάσουν από το γονάτισμα στο σύρσιμο. Η Αριστερά προσπάθησε να βάλει ένα φρένο, να σηκωθεί ο λαός, να δει ότι υπάρχει ελπίδα, ότι υπάρχει και άλλη πρόταση πέρα από τη βαρβαρότητα που βιώνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενσάρκωσε την ενότητα μέσα από τη διαφορετικότητα, ομολογουμένως από δύσκολα μονοπάτια. Κατάφερε να εκφράσει τον μαχητικό, αγωνιστικό, ανυποχώρητο αγώνα που δόθηκε με μαζικότατους και ακηδεμόνευτους όρους από τις πλατείες, τους δρόμους, τους χώρους δουλειάς έως τις τεράστιες γενικές απεργίες και συγκεντρώσεις. Η καταστολή, η τρομοκρατία, ο χημικός πόλεμος, η επίθεση των διαπλεκόμενων ΜΜΕ κατάφεραν αντίθετα αποτελέσματα από ό,τι το σύστημα επεδίωκε.

Η πρόταξη από τον ΣΥΡΙΖΑ της θέσης για κυβέρνηση της Αριστεράς, που επιβραβεύτηκε στις κάλπες της 6ης Μαΐου, με συγκεκριμένο πρόγραμμα ταξικών μέτρων υπέρ της εργατικής τάξης σήμερα και όχι σε κάποιο μέλλον, τα οποία ανοίγουν δρόμο ανατροπών και συγκρούσεων με την τραπεζοκρατία, τη μιντιοκρατία, τους εθνικούς εργολάβους, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., έδειξε σε πλατιές μάζες ότι θέλουμε να κολυμπήσουμε βαθιά και σε άγνωστα νερά.

Καθόλου τυχαίος δεν είναι ο φόβος των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων κύκλων σε Ελλάδα και Ευρώπη για το ποσοστό αλλά και για τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα θυμήθηκαν οι ιεροκήρυκες του κεφαλαίου ότι πέρα από τη λιτότητα υπάρχει και η ανάπτυξη. Τώρα ανιχνεύουν τρόπους να δοθεί πρόσθετη βοήθεια, αλλά ταυτόχρονα θυμίζουν, δείχνοντας και τα δόντια τους, ότι έχουν ταχθεί να υπηρετούν το μόρφωμα της Ε.Ε. αυτοί και η αστική τάξη με τους πρόθυμους της χώρας μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να έχει τεντωμένο το χέρι της συνεργασίας προς το ΚΚΕ, επιδιώκοντας να σταθεί όρθια η κοινωνία, να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές, να υλοποιηθούν πολιτικές υπέρ των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, των μικρομεσαίων, των αγροτών και όλων των κοινωνικά αποκλεισμένων. Οι θέσεις αυτές, συνδυασμένες με τον θυμό, την οργή και τη συνειδητή ψήφο, είναι που εκτίναξαν τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε δεύτερη δύναμη, αποτελώντας σημείο αναφοράς και ελπίδας για τους λαούς που αντιστέκονται όπου γης.

 __________________________________________________

* Ο Κώστας Μπούκας είναι μέλος της Ν.Ε. Βορ. Αθήνας ΣΥΝ

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά σαφές προβάδισμα αυξάνοντας τα ποσοστά του, που τον φέρνουν στην πρώτη θέση.

ΠΡΩΤΟ ΓΚΑΛΟΠ ΤΗΣ MARC ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Στο 27,7% ο ΣΥΡΙΖΑ

Ελαφρώς ενισχυμένη η ΝΔ, μικρή μείωση για ΠΑΣΟΚ

Νέες ανατροπές στο εκλογικό σώμα καταγράφει η πρώτη πανελλαδική έρευνα κοινής γνώμης που πραγματοποιήθηκε στις 8 και 9 Μαΐου από την εταιρεία Marc για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Alpha.

Στην εκτίμηση ψήφου, όπως παρουσιάστηκε στο χτεσινό δελτίο ειδήσεων του Αlpha, χωρίς να υπολογίζεται το λευκό και το άκυρο, προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 27,7%, αυξημένο κατά 11 μονάδες σε σχέση με τα αποτελέσματα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών.

Μικρή αύξηση καταγράφει η ΝΔ (20,3% έναντι 18,85% που έλαβε στις πρόσφατες εκλογές), ενώ ελάχιστη μείωση εμφανίζει το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ που λαμβάνει 12,6% (13,18% στις τελευταίες εκλογές).

Μειωμένη δύναμη ωστόσο, περισσότερο από 1 μονάδα σε σχέση με τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα, καταγράφεται από την έρευνα στα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Συγκεκριμένα το ΚΚΕ εμφανίζεται με ποσοστό 7% (-1,48%), η Χρυσή Αυγή με 5,7% (-1,27%) και η Δημοκρατική Αριστερά με 4,9% (-1,21%). Αντίστοιχες μειώσεις στα ποσοστά τους παρουσιάζουν και τα κόμματα που μένουν εκτός Βουλής.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, η παράσταση νίκης που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στη μετακίνηση ψηφοφόρων από τα άλλα κόμματα, κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς αλλά και σχηματισμών που βρέθηκαν εκτός Βουλής.

Οι ψηφοφόροι που μαγνητίζει ο ΣΥΡΙΖΑ έλκονται, σύμφωνα με εκτιμήσεις, από την αντιμνημονιακή ρητορική του κόμματος σε συνδυασμό με την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης της Αριστεράς, που παρουσίασε ο επικεφαλής Αλ. Τσίπρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε τις ημέρες που ο κ. Τσίπρας αξιοποιούσε τη διερευνητική εντολή που του δόθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα το μεγαλύτερο τμήμα των νέων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από το ΚΚΕ (22%) και από μικρότερα κόμματα (19,3%) όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μειώνεται αισθητά το ποσοστό τους σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές. Από τους Ανεξάρτητους Ελληνες προέρχεται το 11% των νέων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ από το ΠΑΣΟΚ μόνο το 8%, όπως αντίστοιχα και από τη Χρυσή Αυγή (8%).

Η μεγαλύτερη μερίδα ψηφοφόρων που μετακινούνται στη ΝΔ προέρχεται κυρίως από τους Ανεξάρτητους Ελληνες (4,9%). Το ΠΑΣΟΚ «κερδίζει» κυρίως από τους ψηφοφόρους της Δημοκρατικής Αριστεράς (5,4%).

Από το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών δεν έμεινε ικανοποιημένο το 53,2% των ερωτηθέντων σε αντίθεση με το 44,8% που ικανοποιήθηκαν πολύ ή αρκετά. Οπως είναι φυσικό, το 77,8% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται ικανοποιημένοι όπως και το 75% της ΔΗΜΑΡ. Στον αντίποδα βρίσκονται οι ψηφοφόροι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όπου σε ποσοστά πάνω από 82% εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το αποτέλεσμα, λόγω της κατάρρευσης των ποσοστών των 2 κομμάτων...........

ΝΙΚΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΣ

___________________________________

εφημ. ΕΘΝΟΣ, Σάββατο 11.5.2012

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63655454

Στο "μικροσκόπιο" 14 καθηγητών και δικηγόρων τα δύο Μνημόνια

Δεκατέσσερις πανεπιστημιακοί καθηγητές του Εργατικού Δικαίου, καθώς και δικηγόροι-εργατολόγοι, θέτουν... Στο μικροσκόπιο 14 καθηγητών και δικηγόρων τα δύο Μνημόνια" στο τελευταίο, 200 σελίδων τεύχος του νομικού περιοδικού Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου, στο «μικροσκόπιο» της νομικής επιστήμης, τα δύο Μνημόνια (Ι και ΙΙ), αναλύοντας τις ραγδαίες και ανατρεπτικές επιδράσεις τους στις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα.

Και οι 14 ερμηνεύουν μία προς μία τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις, που επέφεραν στην εργατική νομοθεσία τα δύο Μνημόνια (νόμοι 3845/2010 και 4046/2012) και οι Πράξεις του Υπουργικού Συμβουλίου που εκδόθηκαν στη συνέχεια.

Οι νομικοί σχολιάζουν, αλλά και ερμηνεύουν το δίκαιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την επιστροφή στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και τις περιπέτειες των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας, κατά τη μεταμνημονιακή εποχή.

Οι μελέτες και οι αναλύσεις τους δίνουν λύσεις στα αδιέξοδα και τις απορίες των δικηγόρων, οι οποίοι πρόκειται ή έχουν ήδη καταθέσει εργατικές αγωγές, διεκδικώντας οικονομικές απώλειες εργαζομένων (μείωση μισθών, κατάργηση επιδομάτων, λύση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και μετατροπή τους σε ατομικές συμβάσεις, κ.λπ.), ενώ παράλληλα παρέχονται νομικά επιχειρήματα προς υποστήριξη των θέσεων τους.

Την ίδια στιγμή τα άρθρα των «14» λειτουργούν ως ερμηνευτική εγκύκλιος εφαρμογής των δύο Μνημονίων.

Οι ερμηνευτές του Εργατικού Δικαίου, παράλληλα, θέτουν το ερώτημα εάν στη «Μνημονοκρατούμενη Ελλάδα» έχει μέλλον το Εργατικό Δίκαιο ή είναι στα όρια του τέλους του.

Οι 14, που αναλύουν και σχολιάζουν τα δύο Μνημόνια και παράλληλα καταγράφουν τα παράθυρα διαφυγής που υπάρχουν, είναι: Αντ. Βάγιας, Ν. Γαβαλάς, Φωτ. Δερμιτζάκη, Δ. Ζωγραφόπουλος, Γ. Θεοδόσης, 'Αρ. Καζάκος, Γ. Κατρούγκαλος, Ι. Κουκιάδης, Δ. Λαδάς, Γ. Λεβέντης, Ι. Ληξουριώτης, Κ. Μπακόπουλος, Κ. Παπαδημητρίου, Δ. Τραυλός-Τζανετάτος.

__________________________________

        * περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=42716&category_id=86

Ποιοί βρίσκονται πίσω από τον Αλ. Τσίπρα;

Ένα από τα μειονεκτήματα που τού χρεώνουν οι επικριτές του είναι η ηλικία του. Παρόλα πίσω από... τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα βρίσκεται μια ομάδα στενών συνεργατών που μόνο άπειροι στην πολιτική δεν μπορεί να χαρακτηριστούν.

Πολλοί εξ αυτών έχουν πλούσια αντιδικτατορική δράση, μακρά κοινοβουλευτική θητεία και δραστηριοποίηση στον χώρο της Αριστεράς. Η συμμετοχή τους στο κέντρο λήψης των αποφάσεων, λέγεται ότι έχει βοηθήσει στη διαμόρφωση της πολιτικής η οποία έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στο αποτέλεσμα της Κυριακής. Ο Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος είναι οικονομολόγος, επανεκλέχθηκε στη Β' Αθηνών και είναι επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού. Ήταν μέλος της Νεολαίας Λαµπράκη και συµµετείχε στην αντιδικτατορική δράση. Παράλληλα ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, του Συνασπισμού, ενώ διετέλεσε αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονοµίας, στην Οικουµενική Κυβέρνηση Ζολώτα. Ο Γ. Δραγασάκης, ο οποίος εκτιμάται και εκτός Κουμουνδούρου για την πολιτική του σκέψη και οικονομικές  του γνώσεις, θεωρείται από τους πλέον στενούς συνεργάτες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.    Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στενός συνεργάτης είναι και ο Νίκος Κοτζιάς, οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά. Διετέλεσε  πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών (ΙΣΤΑΜΕ) και σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, με τον οποίο «τα έσπασε» όταν ανακοίνωσε τη «σωτηρία» της χώρας με την προσφυγή στο ΔΝΤ. Είχε αντιδικτατορική δράση στην ΚΝΕ και πολυετή πορεία μεταπολιτευτικά στο ΚΚΕ, όπου και θεωρείτο ως ένας από τους θεωρητικούς του κόμματος.     Υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του Συνασπισμού είναι ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ.    Ο Νίκος Παππάς είναι ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα και μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού. Είναι γιος του Στέλιου Παππά, επίσης μέλους της ΚΠΕ, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα και υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού.    Ο Δημήτρης Βίτσας, γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που κρατάει τις ισορροπίες εντός κόμματος. Αν και σπούδασε νομικά δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της διαφήμισης και των γραφικών τεχνών.     Στους στενούς συνεργάτες του κ. Τσίπρα είναι και ο Πάνος Σκουρλέτης, οικονομολόγος, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία τρία χρόνια όπως και μέλος στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού. Ήταν υποψήφιος στη Β' Αθήνας αλλά δεν εκλέχθηκε.    Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και εκλέχθηκε στη Β' Αθήνας. Είναι µέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα της Διοικούσας Επιτροπής της ΠΟΣΔΕΠ.    Στην ομάδα των στενών συνεργατών του Α. Τσίπρα συναντάμε ακόμα ένα ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, τον καθηγητή φιλόλογο και συγγραφέα, Λαοκράτη Βάσση. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παιδείας και Πολιτισμού «Εντελέχεια», επίτιμο μέλος του Δ.Σ. του Κ.Ε.Θ.Ε.Α. (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) και μέλος του Δ.Σ. του Ομίλου Φίλων του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης «Θεόδωρος Παπαγιάννης». Διετέλεσε μέλος του ΕΣΡ. Στην Κουμουνδούρου λέγεται ότι ο κ. Βάσσης αποτελεί τακτικό συνομιλητή του κ. Τσίπρα.    Ο Ρούντι Ρινάλντι, μια από τις μορφές του φοιτητικού κινήματος στα χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι επικεφαλής και συνιδρυτής της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) μίας από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Aσχολήθηκε δραστήρια στον εκδοτικό χώρο με τις εκδόσεις «A/συνεχεια» και διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Aριστερά!». Βρίσκεται κοντά στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.    Ο Τάσος Κορωνάκης, μηχανολόγος στο επάγγελμα, είναι φίλος και συνοδοιπόρος του Αλέξη Τσίπρα από τη νεολαία του Συνασπισμού. Είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, υπεύθυνος κινημάτων του ΣΥΝ και μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκεται στην στενή ομάδα συνεργατών. Ήταν υποψήφιος στην Α' Αθήνας όπου δεν εξελέγη.    Σημειώνεται τέλος ότι ο Δημήτρης Παπαδημούλης και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι δύο από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας έχει ιδιαίτερα στενή επαφή. Ειδικά για τον πρώτο, στην Κουμουνδούρου λέγεται ότι «ξέρει που πηγαίνει το πράγμα».    Πηγή: Newpost.gr

Έλαβε διερευνητική εντολή ο Α. Τσίπρας: «Ιστορική στιγμή για την Αριστερά»

  Πολιτικά νέα - ειδήσεις 

κλικ στην εικόνα για να μεγαλώσει

«Ιστορική στιγμή για την Αριστερά και για το λαϊκό κίνημα», χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την διερευνητική εντολή που έλαβε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και καθόλου τυχαία δε μνημόνευσε τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη, που είχε λάβει ανάλογη διερευνητική εντολή πριν 23 χρόνια. ‘Ηδη ο κ. Τσίπρας με το πρόγραμμα που ανακοίνωσε κατέστησε σαφές ότι θα εξαντλήσει το χρόνο των τριών ημερών που του παρέχει η διερευνητική εντολή προκειμένου να επιτύχει τη συγκρότηση κυβέρνησης.

Προσερχόμενος στο Προεδρικό Μέγαρο, ο κ. Τσίπρας, έγινε δεκτός από τον Κάρολο Παπούλια. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέφερε: «Σας κάλεσα, για να σας αναθέσω διερευνητική εντολή. Η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε: «Είναι μια ιστορική στιγμή για την Αριστερά και για το λαϊκό κίνημα και προσωπική ευθύνη για μένα, αν σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη εντολή την είχε λάβει ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης. Θα είχα περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει θετικά η διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αν είχαμε έναν διαφορετικό εκλογικό νόμο που δεν θα έδινε στη μία έδρα άλλη μία, ή αν πέρναμε περισσότερες ψήφους. Ο λαός όμως αποφάσισε. Πρέπει να σεβαστούμε την απόφασή του και να προσπαθήσω για το καλύτερο».

Αποχωρώντας από το Προεδρικό Μέγαρο ο κ. Τσίπρας δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για να εκπληρώσουμε τους στόχους μας».

Το πρώτο «ναι» από την Δημοκρατική Αριστερά

Η Δημοκρατική Αριστερά, είναι το πρώτο κόμμα που στηρίζει το σχηματισμό μιας κυβέρνησης για απαγκίστρωση από το μνημόνιο και παραμονή της χώρας στο ευρώ, δήλωσε ο πρόεδρός της Φ. Κουβέλης, μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρα.(Πατήστε εδώ για να δείτε αναλυτικά τι δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, μετά τη συνάντηση)

Επαφές με ηγέτες και κινήματα
Σύμφωνα με το πρόγραμμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ήδη επικοινωνία με τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, αλλά είναι άγνωστο ακόμη εάν το τηλεφώνημα το οποίο έγινε για πρόσκληση συνάντησης είχε ανταπόκριση, ή απέβη άκαρπο. Μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ κ. Κουβέλη ο κ. Τσίπρας συναντάται σήμερα με την επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων , Ιωάννα Κοντούλη και αμέσως μετά, στις 19:00 με την πρόεδρο της Κοινωνικής Συμφωνίας Λούκα Κατσέλη και με τους εκπροσώπους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι φανερό ότι επιχειρεί δημιουργία κοινού μετώπου τις αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος.

Την Τετάρτη, ο κ. Τσίπρας θα συναντηθεί με εκπροσώπους κοινωνικών φορέων και θα ολοκληρώσει τις επαφές του και τον χρόνο διερευνητικής εντολής την Πέμπτη, με συναντήσεις που θα έχει με τους προέδρους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του ΚΚΕ, χωρίς να είναι γνωστό μέχρι στιγμής, εάν θα ανταποκριθούν.

Τα υπάρχοντα δεδομένα για τη συγκρότηση κυβέρνησης
Βέβαια δεν έχει διασαφηνιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ πως θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση των κομμάτων της Αριστεράς με βάση του δεδομένους συσχετισμούς, αφού ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ μαζί διαθέτουν 97 έδρες, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι το ΚΚΕ αρνείται πεισματικά κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας. Ακόμη και να δεχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ την συμμετοχή η έστω την ανοχή του ΠΑΣΟΚ, που την αποκλείει, πάλι δεν βγαίνουν τα κουκιά.

Αυτό σημαίνει ότι προφανώς, ότι ο κ. Τσίπρας, γνωρίζοντας ότι το κόμμα του βρίσκεται μόλις μια ανάσα από τη Νέα Δημοκρατία και ότι σε αντίθεση με το κόμμα του κ. Σαμαρά, διαθέτει αέρα και τη δυναμική νικητή, θα παρουσιάσει τα σημεία της κυβερνητικής πρότασής του και διαπιστώνοντας αδυναμία συγκρότησης αριστερής πλειοψηφίας στη Βουλή, θα ζητήσει αυτή την πλειοψηφία από το λαό σε νέα εκλογική αναμέτρηση.

Άλλωστε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάριζαν χθες ότι δεν επιδιώκουν ούτε πρόκειται να δεχτούν οποιαδήποτε μορφή συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτό μάλιστα το υπογράμμισε με σαφήνεια ο κ. Τσίπρας στον κ. Σαμαρά χθες κατά τη συνάντησή τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη συνάντηση ο κ. Σαμαράς πρότεινε στον κ. Τσίπρα είτε να τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στάση ανοχής σε άλλη κυβέρνηση συνεργασίας, είτε να σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με την ανοχή της ΝΔ. Ο κ. Τσίπρας φέρεται να απέρριψε κατηγορηματικά κάθε τέτοια προοπτική, προβάλλοντας τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο Μνημόνιο και στη γενικότερη πολιτική τους που οδήγησε τη χώρα στην κρίση.

Το θέμα του μπόνους των 50 εδρών
Εν τω μεταξύ, χθες, Δευτέρα, συνεδρίασε η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ όπου εκφράστηκε ικανοποίηση για την εκλογική επίδοση και στη συνέχεια συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ όπου συζητήθηκε η τακτική που θα ακολουθήσει ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνοντας τη διερευνητική εντολή.
Κατά τη συνεδρίαση εκφράστηκε ικανοποίηση για το εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ έντονος προβληματισμός αναπτύχθηκε σχετικά με τη δυνατότητα του πρώτου κόμματος να έχει το μπόνους των 50 εδρών με ποσοστό κάτω του 20%. Σχετικά με το θέμα θα γίνουν επαφές με συνταγματολόγους προκειμένου να αποσαφηνιστεί πλήρως.

Σκέψεις για ψήφο ανοχής από τη ΝΔ

Συζήτηση για το ενδεχόμενο η ΝΔ να δώσει ψήφο ανοχής στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση, έχει ανοίξει στο εσωτερικό της ΝΔ, υπό τον προϋπόθεση, όμως, ότι το εγχείρημα θα εγγυάται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Την προοπτική αυτή υπέδειξε σε έναν βαθμό και ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος δήλωσε στο Mega ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει από τη νέα Βουλή μια λύση στο θέμα της διακυβέρνησης και να αποφευχθεί μια νέα προσφυγή σε εκλογές.

Σήμερα τα «ΝΕΑ» δημοσιεύουν πιθανά ονόματα από την Αριστερά που θα μπορούσε να προτείνει ως πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων, αυτά του Αλέκου Αλαβάνου, πρώην προέδρου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Κωνσταντόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΥΝ, Μανώλη Γλέζου, βουλευτή Επικρατείας και ιστορικού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Δραγασάκη και Δημήτρη Παπαδημούλη, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κα.

Θετικό σε πρωθυπουργό προερχόμενο από το ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ

Σημειώνεται ότι χθες, Δευτέρα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος μετά τη συνάντησή του με τον κ. Σαμαρά, δήλωσε την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας με πρωθυπουργό ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής, που θα απηχεί τη νέα τάση που κατέγραψε το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου.Πληροφορίες αναφέρουν, μάλιστα, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πρόθυμο να στηρίξει για την προθυπουργία ακόμη και κάποιο πρόσωπο που να προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο επικεφαλής του κόμματος Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλούνται τα "Νέα", το ίδιο ισχύει και για άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και επί δεκαετίες ευρωβουλευτής Αλέκος Αλαβάνος, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο επικεφαλής του Επικρατείας Μανόλης Γλέζος και ο βουλευτής της Β’ Αθήνας Δημήτρης Παπαδημούλης που επίσης θήτευσε ως ευρωβουλευτής.

Ελλάδα: Η λαϊκή εξέγερση ξεκίνησε στην Ευρώπη

Μήνυμα απέστειλε ο πρόεδρος του Μετώπου της Αριστεράς της Γαλλίας, Ζαν Λικ Μελανσόν, στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα:
«Ο ελληνικός λαός μόλις καταψήφισε τις πολιτικές της λιτότητας που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και επέλεξε με ξεκάθαρο τρόπο την Αριστερά για να τις αντιμετωπίσει.
Αυτή η λαϊκή αντίσταση εκφράστηκε μέσα από μαζικές ψήφους για την άλλη Αριστερά της Ελλάδας, με ποσοστό που ξεπερνάει το 30%. Συγχαίρω ιδιαίτερα το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, αδελφό κόμμα του Αριστερού Μετώπου Γαλλίας εδώ κι αρκετά χρόνια. Η ανάδειξή του σε πρώτη πολιτική δύναμη της Αριστεράς, δίνει ξανά ώθηση στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς πέραν της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού.
Με εξοργίζει το ότι αυτή η πρόοδος της Αριστεράς συγκρίνεται με το γελοίο σκορ των νεοναζί (6,9%).

Αυτή η ανόητη και νοσηρή γοητεία για την άκρα δεξιά εκφράστηκε και στη Γαλλία, με την αισχρά δυσανάλογη σημασία που δόθηκε στη Μαρίν Λε Πεν από τα ΜΜΕ στο διάστημα ανάμεσα στους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών».

Συγχαρητήρια μηνύματα απέστειλαν για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικά Κοινωνικό Μέτωπο κόμματα και προσωπικότητες της Αριστεράς:

ΑΚΕΛ
Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας
Ενωμένη Αριστερά Καταλονίας
Κόμμα των Κομμουνιστών της Καταλονίας
«Η Αριστερά» , Γερμανία
Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας
«Κόμμα της Αριστεράς», Γαλλία
Αριστερή Συμμαχία Φινλανδίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας
SINN FEIN , Ιρλανδία
Μπλόκο της Αριστεράς , Πορτογαλία
Κομμουνιστική Επανίδρυση Ιταλίας
Κοκκινοπράσινη Συμμαχία Δανίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας
Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης Τουρκίας
Κόμμα Εργαζομένων 2006 Ουγγαρίας
Σοσιαλιστικό Κόμμα ΠΓΔΜ
Βουλγαρική Αριστερά
Σοσιαλιστική Συμμαχία Ρουμανίας
Ελβετικό Κόμμα Εργασίας
Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού Τσεχίας
Κομμουνιστικό Κόμμα Βαλωνίας Βρυξελλών


Σοσιαλιστικό Κίνημα Εργαζομένων(MST), Αργεντινή
Κίνημα των Ελευθέρων του Νότου (Μovimiento Libres del Sur), Αργεντινή.


Γκίζι Γκρέγκορ , Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας , Κόμματος «Η Αριστερά» , Γερμανία.
Λωράν Πιέρ, Πρόεδρος Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Μόλα Μαιτέ, Αντιπρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Μελανσόν Ζαν Λυκ, Υποψήφιος του Μετώπου της Αριστεράς στις Προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, Ευρωβουλευτής.
Λάρα Κάγιο, Εθνικός Συντονιστής της Ενωμένης Αριστεράς Ισπανίας.
Σεντέγια Χοσέ Λουίς, Εθνικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας.
Άνταμς Τζέρυ, Πρόεδρος του Sinn Fein.
Μέγιερ Βίλυ, Ευρωβουλευτής, Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της Ενωμένης Αριστεράς Ισπανίας.
Βύρτς Φράνσις, Πρώην Πρόεδρος της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Β.Ευρωπαϊκή Πράσινη Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θεόδωρος Μάρκος, Έλληνες Συνδικαλιστές και Εκπρόσωποι Κοινοτήτων Αυστραλίας.
Μάκνευ Πώλ, Αντιπρόεδρος του Συνασπισμού Αντίστασης (Coalition of Resistance), Μεγάλη Βρεττανία.
Βιλούμσεν Νικολάι, Βουλευτής της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας της Δανίας.
Αρινμάκι Πάβο, Πρόεδρος της Αριστερής Συμμαχίας Φινλανδίας.
Χάκανεν Γίριο, Πρόεδρος Κομμουνιστικού Κόμματος Φινλανδίας.


______________________________
http://www.eklogika.gr/news/9409

O νέος πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ: «Αρχή ενός κινήματος κατά της λιτότητας ανατέλλει παντού»

Νέος πρόεδρος της Γαλλίας είναι ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος συγκεντρώνει ποσοστό 51,67% των ψήφων, έναντι 48,33% που συγκεντρώνει ο αντίπαλος του, Νικολά Σαρκοζί. 

Ο Ολάντ γίνεται ο πρώτος σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας από το 1996 και η εκλογή του σηματοδοτεί μια αλλαγή στροφής σε όλη την Ευρώπη.

Γίνεται ο μοναδικός Σοσιαλιστής ηγέτης μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας. Ο ηττημένος Νικολά Σαρκοζί παραδέχθηκε την ήττα του, συνεχάρη τον νικητή και δήλωσε ότι παραιτείται από την πολιτική. Οι οπαδοί του Ολάντ ξεχύθηκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν τη μεγάλη νίκη. Την ίδια ώρα, το Βερολίνο ρίχνει «γέφυρες», με την Άγκελα Μέρκελ να συγχαίρει τηλεφωνικά τον Σοσιαλιστή πρόεδρο. «Προάγγελο αλλαγών» βλέπει ο ευρωπαϊκός Τύπος.

Ολάντ: «Αρχή ενός κινήματος που ανατέλλει παντού»

Την «αρχή ενός κινήματος που ανατέλλει παντού στην Ευρώπη και ίσως στον κόσμο» διαπίστωσε αναφορικά με τη νίκη του, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, μιλώντας απόψε σε ένα πλήθος υποστηρικτών του στη Βαστίλη...

«Να θυμάστε για πάντα αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση της Βασίλης επειδή θα ανοίξει την όρεξη και σε άλλους λαούς σε όλη την Ευρώπη για την αλλαγή» συνέχισε, με φωνή βραχνή από την κούραση, υποσχόμενος ότι «θα τελειώσει με τη λιτότητα».

Ο Ολάντ, που συνοδευόταν από τη σύντροφό του, Βαλερί Τριερβελέρ, γιόρτασε τη νίκη του στην ίδια πλατεία όπου, πριν από 31 χρόνια, είχε πανηγυρίσει τη νίκη του πρώτου Σοσιαλιστή προέδρου της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν.

Στην ομιλία του αμέσως μετά την εκλογή του στην Τουλ, ο Ολάντ διαβεβαίωσε τους ψηφοφόρους του ότι θα κρατήσει τις υποσχέσεις του για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, διατήρηση του κοινωνικού μοντέλου της Γαλλίας, στήριξη της παιδείας, αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική, περιορισμό του ελλείμματος και κυρίως επαναπροσανατολισμό της Ευρώπης με στόχο την ανάπτυξη. Δεν παρέλειψε στην αρχή της ομιλίας του να απευθύνει «δημοκρατικό χαιρετισμό» στον Νικολά Σαρκοζί για τα πέντε χρόνια της θητείας του. «Αξίζει τον σεβασμό μας» υποστήριξε.

Συγχαρητήρια και πρόσκληση από Μέρκελ

Η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ επιβεβαίωσε χθες ότι προσκάλεσε τον Φρανσουά Ολάντ, νέο Πρόεδρο της Γαλλίας, να επισκεφτεί το Βερολίνο όταν του τηλεφώνησε για να τον συγχαρεί, σύμφωνα με ανακοίνωση η οποία εκδόθηκε στο Βερολίνο.

«Προσκάλεσε τον εκλεγμένο Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ να την επισκεφθεί στο Βερολίνο, το ταχύτερο δυνατόν μετά την ανάληψη των καθηκόντων του» ανέφερε η ανακοίνωση της γερμανικής καγκελαρίας. «Αμφότεροι συμφωνούν για την σπουδαιότητα των στενών σχέσεων ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία και αντάλλαξαν την διαβεβαίωση ότι φιλοδοξούν να έχουν μια καλή συνεργασία με εμπιστοσύνη» σημειώνεται.

Υπενθυμίζεται ότι η Γερμανίδα καγκελάριος είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα του απερχόμενου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, δεξιού πολιτικού της συμμάχου. Είχε αρνηθεί να συναντηθεί προεκλογικά με τον Ολάντ, ο οποίος δήλωνε ότι αντιτίθεται στο δημοσιονομικό σύμφωνο το οποίο θέλει να επαναδιαπραγματευτεί.

«Η προσωπική μου επιθυμία, όπως και εκείνη της ιταλικής κυβέρνησης, είναι να συνεργασθούμε στενά με την Γαλλία, ιδίως στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, με στόχο μια όλο και πιο αποτελεσματική Ευρωπαϊκή Ένωση, όλο και πιο προσανατολισμένη στην ανάπτυξη» τόνισε από την πλευρά του, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ.

«Η νίκη του Ολάντ είναι μια καλή είδηση για την Ευρώπη και μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για να σπάσει ο καταστροφικός κύκλος των δεξιών κυβερνήσεων και για να μπει ένας φραγμός στον άνεμο λαϊκισμού που άρχισε να πνέει στην Ευρώπη», σημείωσε από την πλευρά του, ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας, Πιερλουίτζι Μπερσάνι.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τηλεφώνησε αργά χθες στον νικητή των γαλλικών προεδρικών εκλογών Φρανσουά Ολάντ για να τον συγχαρεί και τον προσκάλεσε στον Λευκό Οίκο για διμερή συνάντηση, πριν από τις συνόδους κορυφής της G8 και του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθούν σε δύο εβδομάδες στις ΗΠΑ.

Αλλαγή πορείας βλέπει ο ευρωπαϊκός Τύπος

Η εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας θα σημάνει για την Ευρώπη μία αλλαγή στην αντιμετώπιση της κρίσης, κυρίως ως προς την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου.

Στη Γερμανία, η Financial Times Deutschland αναφέρεται στο «σημείο καμπής, κυρίως για την Άγκελα Μέρκελ», κήρυκα της πολιτικής της λιτότητας ως απάντηση στην κρίση χρέους και η οποία δεν έκρυψε την υποστήριξή της προς τον απερχόμενο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί. Η βερολινέζικη Tagesspiegel θεωρεί ότι η Γαλλία «θα εγκαταλείψει συμβολικά την Βόρεια για τη Νότια Ευρώπη ως προς τους όρους της δημοσιονομικής πειθαρχίας». Ωστόσο για την Stuttgarter Zeitung, η Γαλλία μόνη της δεν μπορεί να αποδυναμώσει τη γερμανική θέση ως προς τη λιτότητα.

Τον Σαρκοζί αποχαιρετά η Monde

Για τη βρετανική εφημερίδα The Independent, η νίκη του Ολάντ «αναγγέλλει μία αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και τον τρόπο με τον οποίο η Γαλλία θα δραστηριοποιηθεί στον κόσμο». «Ο Ολάντ θριαμβεύει απέναντι στην πολιτική λιτότητας του Σαρκοζί» σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου. Την ίδια ώρα, ηGuardian αναφέρει ότι ο Φρανσουά Ολάντ, «αναλαμβάνει την εξουσία στη Γαλλία, ανατρέποντας την δεξιά και ξενοφοβική στροφή στην ευρωπαϊκή πολιτική».

«Το Παρίσι αλλάζει και η Ευρώπη αλλάζει» τονίζει η ιταλική εφημερίδα La Stampa. «Θα δούμε πώς ο Ολάντ θα τηρήσει την υπόσχεσή του για τροποποίηση του Δημοσιονομικού Συμφώνου» αναφέρει η εφημερίδα. «Στροφή της Γαλλίας προς τ' αριστερά» γράφει ηCorriere della Sera. Η «Γαλλία γυρίζει σελίδα» είναι ο τίτλος της ιταλικής, La Repubblica.Σύμφωνα με την οικονομική Il Sole 24 Ore, ο Ολάντ είναι «ένας μετριοπαθής σοσιαλδημοκράτης, ένας ήρεμος άνθρωπος, που θέλει να κάνει αλλαγές χωρίς ανατροπές».

Η ισπανική El Pais γράφει ότι «η αριστερά αναγεννήθηκε στις 6 Μαΐου στη Γαλλία» και ότι η εκλογή του Ολάντ «ανοίγει ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο στη Γαλλία και την Ευρώπη», κυρίως τερματίζοντας το «διευθυντήριο που ονομαζόταν Μερκοζί». Σύμφωνα με την καταλανική El Periodico, «η έλευση του Ολάντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων ανοίγει ένα νέο στάδιο στην ευρωπαϊκή πολιτική».

Σε όλη τη Γαλλία μια ιστορική στιγμή γράφει η Liberation
Η βελγική Le Soir προειδοποιεί ότι «μετά τη δοκιμασία της κατάκτησης, έρχεται η δοκιμασία της εξουσίας. Ο νικητής δεν θα έχει περίοδο χάριτος». Την άποψη συμμερίζεται και η Libre Belgique, η οποία θεωρεί ότι ο Φρανσουά Ολάντ οφείλει εν μέρει την εκλογή του στην απόρριψη της προσωπικότητας του Νικολά Σαρκοζί.

*από το:
tvxs