Εφημερίδα χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε έντυπη περιοδική έκδοση της οποίας η περιεχόμενη ύλη αφορά κατά πλειονότητα ειδησεογραφία τρεχόντων γεγονότων της περιόδου στην οποία εκδίδεται (ημερήσια, εβδομαδιαία κ.λπ.). Αυτή είναι και η ουσιώδης διαφορά από το έντυπο περιοδικό. Το σύνολο των εφημερίδων και περιοδικών ονομάζεται γενικότερα Τύπος διακρινόμενος ανάλογα σε "ημερήσιο τύπο", "εβδομαδιαίο τύπο" κ.λπ. ή "περιοδικό τύπο", ειδικότερα για τα περιοδικά. Οι εφημερίδες, όπως ομοίως και τα περιοδικά συγκαταλέγονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Σήμερα με την ηλεκτρονική τεχνολογική εξέλιξη απαντάται και το είδος της "ηλεκτρονικής εφημερίδας". Οι εφημερίδες απευθύνονται σε μεγάλο αριθμό αναγνωστών είτε με ειδησεογραφία γενικού περιεχομένου είτε ειδικού, λαμβάνοντας ανάλογους χαρακτηρισμούς, π.χ. πολιτικές, οικονομικές, αθλητικές κ.λπ. [Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια]

"Η εξουσία χαρίζει τα αγαθά της μόνο σε όσους επιθυμούν να την υπηρετήσουν". Μιχ. Σπέγγος........

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη.............Νίκος Μπελογιάννης

Μετάφραση (Translate)

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Έφυγε ο ήρωας Λάκης Σάντας...


press-gr


Μια εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης, ο Λάκης Σάντας, ο άνθρωπος που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 89 ετών, ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της "σβάστικας" από τον ιερό βράχο.
Ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας γεννήθηκε στις 22/2 του 1922 στη Λευκάδα. Το 1934, η οικογένεια του εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανόλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης. «Ήταν η πρώτη ανάσα της αντίστασης», είπαν στη Βουλή, τιμώντας τον Λάκη Σάντα και το Μανώλη Γλέζο, το Νοέμβριο του 2008. «Δύο δεκαοκτάχρονα που έπαιξαν με την ιστορία, είδαν ένα σύμβολο και αποφάσισαν να γίνουν σύμβολα οι ίδιοι».
Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ και βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, στη Φθιώτιδα και στην Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια, απ' όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα...
 ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 θα επιστρέψει στην Ελλάδα.
«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, "ανώνυμοι"» έλεγε.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο, είχε πει: «Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας».
Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου "Σωτηρία", που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.
Σε ανακοίνωση του ο ΣΥΝ εκφράζει τη λύπη του για το χαμό του, σημειώνοντας ότι «ανέβασε τις αξίες του ήθους, της ηθικής και της ανιδιοτέλειας στα ύψη. Πάντα απλός, αλλά όχι απλοϊκός, και πάντα σεμνός».
«Η μνήμη του Λάκη Σάντα θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές και τους αγώνες μας» επισημαίνει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Η Αριστερά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα τον έχουν πάντα στην καρδιά τους και στη μνήμη τους» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστερά.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Έφυγε σήμερα ο τραγουδοποιός Νίκος Παπάζογλου


 (Αφιέρωμα)

Κυριακή, 17 Απριλίου 2011
Καλό ταξίδι  Νίκο  Παπάζογλου θα σε ακούμε πάντα... όπως τα παλιά καλά χρόνια...

Νίκος Παπάζογλου: έφυγε σαν σήμερα το 2011 (Αφιέρωμα)
 Γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965-1970!
Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους OLYMPIANS για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία! Οι αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας με το Σαλονικιώτικο συγκρότημα ZEALOT (ΖΗΛΩΤΗΣ). Κάνει προσπάθειες να προωθήσει τη δουλειά του στον ευρωπαϊκό χώρο και ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο.
Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1976! Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση "Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια", γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη.
Με αφορμή αυτή την παράσταση κυκλοφορεί ο ομώτιτλος δίσκος στον οποίο επίσης συμμετείχε. Δυο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο "Η εκδίκηση της Γυφτιάς" με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο. "Τρελλή κι αδέσποτη", "Κανείς εδώ δεν τραγουδά" και άλλα έντεκα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα…!

Έχει ήδη με προσωπική εργασία και μεράκι "οικοδομήσει" το στούντιο του στην Κάτω Τούμπα, το γνωστό ‘’ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ’’ το οποίο γίνεται γι' αυτόν εργαλείο δημιουργίας μερικών από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας 20ετίας στην Ελλάδα! Έπεται λοιπόν συνέχεια, το 1979 με τον δίσκο  " Τα Δήθεν" των Ξυδάκη - Ρασούλη, στο οποίο τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή!

Το 1983 πραγματοποιεί μερικές εμφανίσεις στο ΖΟΟΜ στην Αθήνα με την "Ταχεία Θεσσαλονίκης" που δεν είχαν την αναμενόμενη από το κοινό ανταπόκριση.Την ίδια χρονιά συγκεντρώνει ότι είχε βγάλει από το πλούσιο υλικό της ψυχή του σε μελωδία με στίχο στο γνωστό σε όλους μας δίσκο "Χαράτσι"! Με αυτή τη δουλειά δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων!
Δίσκος σταθμός, επηρεάζει αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η "σχολή της Σαλλονίκης", το "ρεύμα Παπάζογλου"... Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του!

Στο "Χαράτσι" ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το "αχ", το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως ότι είναι γνήσιο δεν έχει όρια και κανονισμούς!
Στο εσωτερικό αυτής της δουλειάς ο ίδιος σημειώνει: "Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μας θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι και οι δικές μας αντιθέσεις, σ' ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος"…!
Το μήνυμα του Νίκου βρήκε χιλιάδες αποδέκτες, αν κρίνει κανείς το γεγονός ότι εκτός από την αρχική κυκλοφορία του, επανακυκλοφορεί στην αγορά (cd) το 1988 και το 1996! Είκοσι χρόνια μετά και το κλασσικό τραγούδι "ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ" στάζει μέλι, αγαπιέται, σκούπιζει δακρυσμένα μάγουλα και σιγοτραγουδιέται ακόμα με το ίδιο πάθος!
Όπως επίσης ο "Υδροχόος", "Λεμόνι στην πορτοκαλιά" του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, το "Χαράτσι" του Σιμώτα (στίχος) και τα "Καρυάτιδα", "Στάλα-στάλα", "Με το τραγούδι", "Ευχή", "Χθες βράδυ", "Πέρασα έτσι", "Χτυπάει τηλέφωνο"…!

Εκτός όμως από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη "Ρεζέρβα" (1984) και στο "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" (1986) του Σαββόπουλου! Επίσης στο "Πότε Βούδας πότε Κούδας" δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986) όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο "Σείριο υπάρχουνε παιδιά" του Χατζιδάκη το 1988!
Στο δίσκο "Ολοι δικοί μας είμαστε" με τους Μ. Ρασούλη, Χ. Νικολόπουλο και Π. Τερζή και στο "Σκόρπια 1" του Μ. Ρασούλη με τη Γλυκερία…! Παράλληλα κυκλοφορούν και οι δικοί του δίσκοι "ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ" το 1986 και "ΣΥΝΕΡΓΑ" το 1991. Την ίδια χρονιά 30 Σεπτέμβρη 1991 ηχογραφεί και κυκλοφορεί την "ΕΠΙΤΟΠΙΟΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ" από το θέατρο του Λυκαβηττού!

Διαχρονικές σιωπηλές επιτυχίες, τα τραγούδια των δίσκων του, "Ένα κι ένα", "Ο μοναχός ο άνθρωπος", "Στη ρωγμή του χρόνου", "Φύσηξε ο Βαρδάρης", "Καλημέρα", "Είναι αργά", "Απόψε σιωπηλοί", "Δεν είμαι ποιητής", "Νυκτερινό Α' και Β'", "Όμως εγώ", "Μάτια μου" και τόσες άλλες…

Το 1995 κυκλοφορεί το "ΟΤΑΝ ΚΥΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΥΡΟΥΔΑ" (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου)!
Dim lights

Όλες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο ‘’ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ’’ με την ετικέτα "Στρόγγυλοι δίσκοι"! Άξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα, τη Όλγα Δεραινίτη κ.α…!
Ο Νίκος στηρίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο, δίνοντας ευκαιρίες σε καλλιτεχνικά διαμάντια σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τις Μικρές Περιπλανήσεις, τον Ορφέα Περίδη, τη Μελίνα Κανά και αρκετούς άλλους!
Η λεγόμενη «σχολή θεσσαλονίκης» είναι ουσιαστικά η «σχολή Παπάζογλου». Εκείνος άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλον θα είχαν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι, αν δεν τολμούσε πρώτος ο Παπάζογλου!
Του ανωτέρω απόδειξη είναι οι δίσκοι "ΑΓΡΥΠΝΙΑ", "Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ", "Ο ΧΑΣΟΜΕΡΗΣ", "ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΥΝΕΝΤΗ", "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ", "ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ"... Όλα αυτά τα χρόνια, υποστηρίζει τις μουσικές του δημιουργίες με ένα τρόπο που άλλοι καλλιτέχνες δε θα τολμούσαν φοβούμενοι το ρίσκο. Τα καλοκαίρια μαζί με τους συνεργάτες του, το γκρουπ "Λοξή Φάλαγγα" οργώνει την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες!

Συνήθως επισκέπτεται ξεχασμένες από τους πολλούς περιοχές, δίνοντας τη δυνατότητα για πραγματική διασκέδαση σε ανθρώπους που ζουν μακριά από τις μεγαλουπόλεις. Το αποτέλεσμα των εμφανίσεων είναι πάντα το ίδιο. Σε όποιο χώρο και αν επιλέξει να εμφανιστεί δημιουργείται το αδιαχώρητο και ο κόσμος δείχνει την αγάπη του για το γνήσιο τραγούδι! Αποφεύγει να εμφανίζεται στην τηλεόραση και δεν δίνει συνεντεύξεις χωρίς ουσιαστικό λόγο…!
Λίγοι καλλιτέχνες δείχνουν στη μουσική το σεβασμό με τον οποίο εκφράζεται ο Παπάζογλου. Ψύχραιμη, ήρεμη και ουσιώδης προσωπικότητα, πρότυπο και δάσκαλος (χαρακτηρισμούς τους οποίους ο ίδιος δεν πολυσυμπαθεί) για πολλούς νεότερους που θέλησαν να βαδίσουν στα χνάρια του…!
Η φωνή του είναι προικισμένη με ιδιαίτερη χαρακτηριστική χροιά. Βαθύς λυγμός το άκουσμά της, τραγουδοποιός που νιώθει ό,τι με μελωδία ξεστομίζει. Η πορεία και το ύφος του πιστοποιούν όχι απλά τη γνησιότητά του, αλλα μας μαθαίνουν πως τα τραγούδια που είναι αληθινά, αγγίζουν την ψυχή μας χωρίς επεξεργασία και υστερίες!
Μέχρι και τον θάνατο του ζούσε έξω από τη Θεσσαλονίκη, σε ένα μεγάλο κτήμα κάπου ανάμεσα στο Πανόραμα και τη Θέρμη, με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά.  Μιλούσε με τα άλογά του, φρόντιζε τα λουλούδια του και κατέγραφε όπου πήγενε παραδοσιακά τραγούδια. Έπινε μόνο με καλούς φίλους, χαμογελούσε, έγραφε τραγούδια που μιλάνε για πράγματα απλά και αληθινά που αφορούν όλους μας. Αποχωριζόταν την πόλη του μονάχα όταν συνοδοιπορούσε με τη "Λοξή Φάλαγγα" για να μας χαρίζει τις καλοκαιρινές ανά την Ελλάδα συναυλίες του!!!
Ο Νίκος Παπάζογλου έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στις 17 Απριλίου του 2011 σε ηλικία 63 ετών και άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, ενώ μία εβδομάδα πριν είχε βγει από το νοσοκομείο όπου έκανε χημειοθεραπείες!

Δισκογραφία
(1987) Η εκδίκηση της γυφτιάς
(1979) Τα δήθεν
(1984) Χαράτσι
(1986) Μέσω Νεφών
(1990) Σύνεργα
(1991) Επιτόπιος ηχογράφησις στο θέατρο του Λυκαβηττού
(1995) Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα
(2005) Μάισσα Σελήνη
(2008) ανθολογία
(2009) Ήμουν κι εγώ εκεί

Πηγές κειμένων: http://wiki.kithara.grwww.mousikorama.gr

Επιμέλεια-Προσαρμογή: Χριστίνα Κωσταβάρα, Βύρων Τσουράπης, Θάνος Κωτσιόπουλος


http://www.tralala.gr/specials/musichistory/item/16263-nikos-papazoglou-biografia

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων "πούλησε" μεγάλες εκτάσεις των Ιεροσολύμων σε ομάδα Εβραίων επενδυτών


Ξεπουλήθηκε η «Αγία Γη» στους Εβραίους!

Κυριακή, 27 Μαρτίου 2011

Του Κώστα Χαρδαβέλλα.

Το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στις 10 Μαρτίου μίσθωσε για τα επόμενα 140 χρόνια με δικαίωμα ανανέωσης (δηλαδή ουσιαστικά πούλησε) μεγάλες εκτάσεις των Ιεροσολύμων σε ομάδα Εβραίων επενδυτών. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει την οικογένεια Μπεν – Νταβίντ μια από τις πλουσιότερες οικογένειες στα Ιεροσόλυμα που έχουν τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην εταιρεία Εξερεύνησης Πετρελαίου Γκινότ Ολάμ.
Η πώληση περιλαμβάνει 85 στρέμματα στα καλύτερα κομμάτια της «Αγίας Γης» των Ιεροσολύμων στις γειτονιές Ρεχάβια, Ταλμπίε, Μπάκα και Καταμόν. Ουσιαστικά από δω και πέρα τα Ιεροσόλυμα περνάν στα χέρια των μεγάλων...
Ισραηλινών περιοχών και ήδη η κτηματολογική εταιρεία διαχείρισης του Ισραήλ μοιράζει αυτές τις εκτάσεις του πατριαρχείου στο όνομα του Εθνικού Εβραϊκού Ταμείου. Πέραν ότι χάνεται ένα μεγάλο κομμάτι των Ιεροσολύμων που ήταν ιδιοκτησίας του...
Πατριαρχείου και περνάει στα χέρια Εβραίων επενδυτών το τίμημα της μίσθωσης για τα επόμενα 140 χρόνια κρίνεται σαν σκανδαλωδώς μικρό (80 εκ. NIS που δεν είναι παραπάνω από 20 εκατ. ευρώ). Τη συμφωνία υπέγραψε ο Πατριάρχης Θεόφιλος και όπως είπε ο κ. Κόμπυ Μπιρ, Ισραηλίτης Αποτιμητής ιδιοκτησιών ίσως η τιμή να είναι πολύ χαμηλή αλλά στο μέλλον θα αξιοποιηθεί από τους νέους ιδιοκτήτες καλύτερα.
*από το : http://megalopoli.blogspot.com/2011/03/blog-post_27.html

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

ΜΗΝΥΜΑ ΔΡ. ΟΛΓΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 1ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 – ΚΥΠΡΟΣ- Όλοι οι όπου γης Έλληνες, ενωμένοι, οφείλουμε να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον δίκαιο αγώνα του Κυπριακού λαού.


ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΣΑΕ)
WORLD COUNCIL OF HELLENES ABROAD (SAE)


Δρ. Όλγα Σαραντοπούλου
Γραμματέας


Βιέννη, 1.04.2011

ΜΗΝΥΜΑ ΔΡ. ΟΛΓΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 1ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 – ΚΥΠΡΟΣ


Η 1η Απριλίου 1955 σηματοδοτεί για τον λαό της Κύπρου και την Κυπριακή Δημοκρατία μια σημαντική στιγμή στην μακραίωνη ιστορία της.

Σήμερα, 56 χρόνια μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1955-1959, που είχε ως στόχο την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Μεγαλονήσου με την μητέρα Ελλάδα, η δική μας γενιά αποτίνει φόρο τιμής στους αγωνιστές της Ελευθερίας, τους προασπιστές της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου μας.

Τιμούμε τους ήρωες, όλους εκείνους που υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία, τη νομιμότητα και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τους ήρωες που συνέβαλαν στην θεμελίωση του Κυπριακού Κράτους και υπερασπίστηκαν με σθένος και αποφασιστικότητα τα δίκαια και τα δικαιώματά του.

Η δική τους θυσία, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα ανδρείας αλλά και πηγή έμπνευσης για την συνέχιση των προσπαθειών μας που θα οδηγήσουν στην δικαίωση της Κύπρου.   Μια δικαίωση που θα έρθει με την επίτευξη μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, την οικονομία και τους θεσμούς και θα διασφαλίζει το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων και όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νομίμων πολιτών της σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών περί Κύπρου, τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. 

Όλοι οι όπου γης Έλληνες, ενωμένοι, οφείλουμε να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον δίκαιο αγώνα του Κυπριακού λαού. Ο δρόμος της αυτοθυσίας που ακολούθησαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, είναι ο δρόμος που καλούμαστε όλοι να τιμήσουμε και να σεβαστούμε. Αυτή είναι η δική μας δέσμευση στην νέα γενιά, να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια επανενωμένη, ειρηνική, δημοκρατική και ελεύθερη Κύπρο.