Aντιπαράθεση του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη με τον Ε. Βενιζέλο -"αναπάντητα παλιά και νέα ερωτήματα"

Μετά την έντονη αντιπαράθεση του δημοσιογράφου Κ. Βαξεβάνη με τον Ε. Βενιζέλο στην τηλεοπτική εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου και τη πρώτη αναπάντητη ανοιχτή επιστολή προς τον αντιπρόεδρο, ο Κ. Βαξεβάνης δημοσιεύει σήμερα στην ιστοσελίδα της εκπομπής του, www.koutipandoras.gr, και δεύτερη ανοιχτή επιστολή.

Ο δημοσιογράφος αναφέρεται σε "αναπάντητα παλιά και νέα ερωτήματα" όπως τονίζει και ζητά από τον αντιπρόεδρο μια απάντηση.

Υπενθυμίζεται πως ο Κ. Βαξεβάνης είχε δημοσιεύσει την πρώτη ανοιχτή επιστολή μετά από τον διαξιφισμό που είχε με τον Ε. Βενιζέλο στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου στην οποία παρενέβη ο αντιπρόεδρος με αφορμή τα όσα άκουσε για τα περιουσιακά του στοιχεία και ενοχλήθηκε.

Τότε η ανοιχτή επιστολή προς τον Ε. Βενιζέλο, είχε τον τίτλο "Από την αλήθεια της ρητορείας, προτιμώ την ρητορεία της αλήθειας", στην οποία όμως δεν έλαβε καμία απάντηση από τον ίδιο.

Στην δεύτερη ανοιχτή επιστολή υπό τον τίτλο "Οι κυβερνήσεις νομοθετούν για το λαό. Εσείς;", ο δημοσιογράφος ζητά κάποια απάντηση καθώς θεώρησε πως ο λόγος που δεν απαντούσε ήταν πως δεν υπήρχε χρόνος από τον Ε. Βενιζέλο λόγω των κρίσιμων διαπραγματεύσεων για το χρέος.

Όμως όπως τονίζει, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. "Απ ό,τι έμαθα, στείλατε απαντητική επιστολή στην Ελευθεροτυπία για άρθρο που αφορούσε την προίκα σας, όχι όμως απάντηση σε όσα σας έχω ρωτήσει. Και το κάνατε μία από τις πιο κρίσιμες μέρες των διαπραγματεύσεων για το χρέος. Βρήκατε τον χρόνο. Άρα δεν ήταν θέμα χρόνου, λέει ο δημοσιογράφος χαρακτηριστικά.

Μεταξύ άλλων, σημειώνει πως τόσο ο Θ. Πάγκαλος όσο και η Α. Διαμαντοπούλου απάντησαν αμέσως σε σχετικά σκληρά άρθρα που είχε γράψει απευθυνόμενος στο πρόσωπό τους, ενώ τονίζει πως και οι δύο σεβάστηκαν τον ρόλο τους και τον ρόλο του δημοσιογράφου.

Έπειτα, ο δημοσιογράφος συνεχίζει, αναφερόμενος στο έργο του Ε. Βενιζέλου όταν διατέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης, τροποποιώντας νόμους και άρθρα, μια εκ των οποίων είχε ως αποτέλεσμα να παραγραφούν κακουργήματα.

"Τετρακόσιοι επιφανείς Θεσσαλονικείς (μεγαλογιατροί, βουλευτές, στρατηγοί, δικηγόροι, παιδιά αυτών που λέμε «επωνύμων») οι οποίοι αντιμετώπιζαν κατηγορίες για κακουργήματα (ναι, αυτά τα οποία αλλάξατε) δεν δικάστηκαν ποτέ. Τα κακουργήματά τους έγιναν πλημμελήματα και παραγράφηκαν. Η υπόθεση ήταν η πιο σοβαρή υπόθεση πλαστογραφίας στην ιστορία της Ελλάδας", τονίζει χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, αναφέρεται και σε παράνομες μεταγραφές παιδιά επωνύμων της Θεσσαλονίκης και άλλες μεταρρυθμίσεις του Ποινικού Κώδικα.

Δραματικά επίκαιρη: Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του?Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχιση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν. Παρακάτω, παραθέτουμε ένα τμήμα της διάσημης "απολογίας του Καζαντζάκη"

1- Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.

Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.

Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας. Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.

Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.

ΙΙ- Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Η τάξις των εργαζομένων-είτε εργάται είνε ούτοι, είτε αγρόται, είτε πνευματικοί παραγωγοί.

Η τάξις αύτη διήλθε προς ενός ήδη αιώνος, το πρώτον στάδιον της πορείας της, καθ’ ό προσεπάθει να εξεγείρη τις τας τάξεις των αστών το αίσθημα της φιλανθρωπίας και δικαιοσύνης, υπέρ των πεινώντων και αδικουμένων και ικέτευεν εξ ονόματος υψηλών ηθικών αρχών, να βελτιωθούν οι όροι της ζωής.

Ταχέως όμως σαφώς αντελήφθη ότι η πάλη των τάξεων είνε νόμος ιστορικός, αναπόφευκτος και όπως τα άτομα ούτω και οι λαοί, ούτω και αι κοινωνικαί τάξεις, διατρέχουν μοιραίως τα στάδια της γεννήσεως, της ακμής και της φθοράς.

Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή.

Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.

Τοιουτοτρόπως συγάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.

ΙΙΙ- Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.

Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;

Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.

Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων. Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην.

Δια τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.

Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο:

Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την?Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.

Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.

Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Το είδαμε στο INSIDER

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του νεολαίου αγωνιστή της ΕΔΑ Στέφανου Βελδεμίρη από το παρακράτος της εποχής...

Τιμή στο "γελαστό παιδί"

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/10/2011 - εφημ. Η ΑΥΓΗ

“Και δεν φοβόμαστε πια Στέφανε

μη και κοπεί το φως

μη κι απομείνουμε στη μέση

καθώς διαβάζουμε τον ύμνο της Ελευθερίας

που υπέγραψες με το αίμα σου”

                                   Γιάννης Ρίτσος ( 28.10.61)

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΛΗΚΑ

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του νεολαίου αγωνιστή της ΕΔΑ Στέφανου Βελδεμίρη από το παρακράτος της εποχής, αλλά για τους συναγωνιστές του η μνήμη του παραμένει ζωντανή και ανεξίτηλη στο πέρασμα του χρόνου. Μιλάνε μέχρι και σήμερα με αγάπη και τεράστιο σεβασμό για το “γελαστό παιδί”, το παλικάρι που αποχαιρέτισαν πρόωρα, όταν το νήμα της ζωή του κόπηκε βίαια από σφαίρα χωροφύλακα, διότι πάλευε για μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαια.

Ήταν παραμονές των εκλογών της 29ης Οκτωβρίου του 1961, που έμειναν στην ιστορία ως οι εκλογές “βίας και νοθείας”, με το παρακράτος να έχει στην κυριολεξία “ξεσαλώσει” εξαπολύοντας δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος στελεχών της ΕΔΑ. Τέσσερις ημέρες πριν στηθούν οι κάλπες και συγκεκριμένα στις 25 Οκτώβριου, στον Επτάλοφο Θεσσαλονίκης, ένας χωροφύλακας πυροβολεί εν ψυχρώ στο κεφάλι τον 24χρονο Στέφανο που βρίσκονταν μέσα σε ταξί, επειδή μοίραζε προεκλογικό υλικό. Μια μέρα μετά ξεψύχησε.

Η δολοφονία του 24χρονου Θεσσαλονικιού ηλεκτρολόγου, που διέμενε μαζί με την οικογένειά του στις Συκιές, συντάραξε το πανελλήνιο και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος γράφει την “Ωδή στο Στέφανο Βελδεμίρη”: Στέφανε, αγκαθοστέφανε, το αγκάθινο στέφανο στο μέτωπό σου πελώριο φωτοστέφανο στους κροτάφους του σύμπαντος.

Στέφανε, αιματοστέφανε, τα ματωμένα 24 χρόνια σου, 24 απέραντα χρώματα στον ορίζοντα. Στέφανε, αστεροστέφανε, έκλαψε η νύχτα όλα τα αστέρια της. Στέφανε, Εργατοστέφανε, η πέτσινη τσάντα σου με τα εργαλεία της δουλειάς σου και με το περιγιάλι της Θεσσαλονίκης σου σαν μια κουλούρα συρματόσχοινο στου φεγγαριού το χέρι απόψε κρέμεται.

Ο Μόρφης Στεφούδης που ήταν δίπλα στο Στέφανο Βελδεμίρη την ημέρα της δολοφονίας του κατέθεσε τη μαρτυρία του στον δημοσιογράφο Σπύρο Κουζινόπουλο. Όπως αναφέρει:

“Στη χρέωση καθηκόντων για τις εκλογές, που είχαμε κάνει στην Επιτροπή Πόλης της Νεολαίας ΕΔΑ Θεσσαλονίκης, είχαμε απαλλάξει τον Βελδεμίρη από οποιαδήποτε οργανωτικά και άλλα καθήκοντα, μια και του είχε ανατεθεί εξ ολοκλήρου το στήσιμο των μεγαφωνικών εγκαταστάσεων στην πόλη της Θεσσαλονίκης και όλη τη Μακεδονία στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Κάποια στιγμή, όταν ο Στέφανος επέστρεψε το απόγευμα εκείνης της μέρας από τις Σέρρες, ήρθε και με συνάντησε στο στέκι της Μπαλταδώρου.

Και όταν είδε τον όγκο του υλικού που είχε απομείνει, προσφέρθηκε να με βοηθήσει στη διανομή του. Έτσι λοιπόν μισθώσαμε ένα ταξί για να διασκορπίσουμε μαζί τις προκηρύξεις. Ξεκινήσαμε από τη Νεάπολη και κάποια στιγμή καταλήξαμε στην Επτάλοφο Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσω ότι, όπως πολύ αργότερα πληροφορήθηκα από αστυνομικό, η Ασφάλεια είχε στήσει έξι μπλόκα στην περιοχή της Ξηροκρήνης, όπως και σε όλη τη Θεσσαλονίκη, για να αποτρέψει τη διανομή έντυπου προεκλογικού υλικού της ΕΔΑ και του ΠΑΜΕ.

Εξάλλου, μία ανάλογη επίθεση από αστυνομικούς με περίστροφα, είχε δεχθεί στην Άνω Πόλη, ομάδα φοιτητών της νεολαίας ΕΔΑ από τους Αλέκο Γρίμπα, Θανάση Γρέβια, Κώστα Παπακωνσταντίνου, Ανδρέα Τσάκαλο και άλλους.

Το ταξί που μισθώσαμε με τον Στέφανο Βελδεμίρη κατευθύνθηκε αρχικά στη Νεάπολη, όπου σκορπίσαμε ικανό αριθμό προκηρύξεων και από εκεί κατευθυνθήκαμε στην Ξηροκρήνη, όπου αφού διασχίσαμε την πλατεία Επταλόφου, φτάσαμε στη διασταύρωση των δρόμων Φιλιππουπόλεως και Πέραν.

Είχαμε τελειώσει πλέον τη διανομή κι ενώ ρίχναμε από τα παράθυρα του ταξί την τελευταία δεσμίδα των προκηρύξεων, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος. Γυρίζοντας τα κεφάλια μας πίσω, είδαμε ένα άτομο με περίστροφο, ενώ ακούστηκε και ένας δεύτερος πυροβολισμός.

Τράβηξα αμέσως ενστικτωδώς τον Βελδεμίρη να πέσουμε χαμηλά μέσα στο ταξί για να προφυλαχτούμε, είδα όμως ότι δεν αντιδρούσε και από τον κρόταφό του έτρεχε αίμα. Ο Στέφανος ήταν αναίσθητος και στο πρόσωπό του είχε χωθεί κομμάτια γυαλιού από τη θραύση του πίσω παρμπρίζ, με συνέπεια να είναι αιμόφυρτος.

Φύγαμε με τον ταξιτζή κατευθείαν για τον Ερυθρό Σταυρό. Κοντά στους Άγιους Πάντες, ο Στέφανος συνήλθε για λίγο και μου ψιθύρισε: “Σκοτείνιασε, πονάω”. Στον Ερυθρό Σταυρό ένας γιατρός μου είπε “ο φίλος σου έχει δύο τραύματα στο κεφάλι. Είναι πολύ άσχημα”. Ενώ καθώς τον μεταφέραμε με νοσοκομειακό στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ο Στέφανος βρήκε για λίγο τις αισθήσεις του και καταλαβαίνοντας ότι έρχεται το τέλος του, πρόλαβε να μου πει με κομμένη την ανάσα: “Εγω χάνομαι. Κοίτα μη σταματήσεις ποτέ αυτό που αρχίσαμε...”. Την άλλη μέρα το πρωί, ο Στέφανος ξεψύχησε”.

Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι ο χωροφύλακας που πυροβόλησε, πέρασε τους Βελδεμίρη και Στεφούδη για... εμπόρους ναρκωτικών. Ο δράστης Σπ. Φιλίππου στη δίκη που έγινε ισχυρίστηκε ότι πυροβόλησε στα λάστιχα του ταξί, αλλά οι σφαίρες “εξοστρακίστηκαν” και βρήκαν στο κρανίο τον Βελδεμίρη.

Τελικά το δικαστήριο, στο κλίμα της εποχής, χαρακτήρισε τη δολοφονία ως “φόνο εξ αμελείας” και επέβαλε στον δράστη ποινή φυλάκισης 4 χρόνων, την οποία εξέτισε στις αγροτικές φυλακές και σε δύο χρόνια αποφυλακίστηκε.

Την Κυριακή (23.10.11) φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι του Στέφανου Βελδεμίρη διοργανώνουν εκδήλωση στη μνήμη του, με ομιλητές του Γ. Βελδεμίρη, Γ. Τσιάκαλο, Σπ. Κουζινόπουλο και Μ.Στεφούδη, στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων (Φιλιππουπόλεως 58 και Πέραν γωνία). “Συζητάμε την ιστορία του λαού και του τόπου μας, φωτίζουμε το παρόν σχεδιάζουμε για το μέλλον” δηλώνουν οι διοργανωτές

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Στη θαλασσοδαρμένη ζωή του καπετάνιου, που ταξίδεψε στα πέρατα του κό­σμου...

Tον καπετάνιο Νικόλαο Κωστάρα τον γνωρίζω πάνω από δυο δεκαετίες και πα­ρακολουθώ το συγγραφικό έργο του. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε συνεργάτης της εφημερίδας ΑΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ και τα κείμενά του πλούτιζαν τις σελίδες μας. Παράλληλα κάναμε και εκπομπές στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Μαρκόπουλου, παρου­σιάζοντας τη θαλασσοδαρμένη ζωή του καπετάνιου, που ταξίδεψε στα πέρατα του κό­σμου. Έτσι το καλοκαίρι του 2009 πρότεινα στον καπετάν Νικόλα να κάνουμε ένα αφιέ­ρωμα στο Λογοτεχνικό περιοδικό ΥΦΟΣ για το έργο του.

Η αφορμή δόθηκε από τη δεύτερη συνέντευξη του καπετάνιου στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάδα», στην εφημερίδα Γορτυνία, στο περιοδικό «Έκφραση» και στην εφημερίδα «Έρευνα» Καλλιθέας με τίτλο: «Η ζωή είναι Αγώνας, όχι Φυγή».

Ακολούθησε και τρίτη συνέντευξη και πάλι στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη. Όπως χαρα­κτηριστικά λέει ο Ηλίας Γιαννικόπουλος: «Ο καπετάνιος είναι ένας ακούραστος πνευμα­τικός εργάτης και μια άγρυπνη συνείδηση του καιρού μας».

Οι συνεντεύξεις αυτές είναι αποστάγματα όλης της βιοθεωρίας του, επιτομή όλων των «πιστεύω» του. Εκεί εκφράζονται απερίφραστα όλες οι ιδεολογικές και φιλοσοφικές α­πόψεις του για τον άνθρωπο, για τη ζωή, για τον κόσμο. Και κατά τη γνώμη μου τόσο οι συ­νεντεύξεις όσο και τα κείμενα του καπετάν Νικόλα θα έπρεπε να διαβαστούν από όλους, ειδικά τούτες τις δύσκολες στιγμές που βιώνει το έθνος μας.

Πάνος Σ. Αϊβαλής 

εκδότης, δημοσιογράφος

H 12η Ανοιχτή Συνάντηση Ταβλιού

Στον Πλάτανο Kυνουρίας

Η 12η Ανοιχτή Συνάντηση Ταβλιού, στον Πλάτανο Αρκαδίας, θα γίνει το Σαββατοκύριακο 24-25 Σεπτεμβρίου 2011.

Σε σχετική ανακοίνωση, της Αυτόνομης Ερωτικής Δημοκρατίας του Πλάτανου, αναφέρεται: «Δώδεκα χρόνια. Μια ντουζίνα. Τόσα περάσανε από την 1η Συνάντηση Ταβλιού, δώδεκα ακριβά κι αγαπημένα χρονάκια, που τα ξεφυλλίσαμε σαν Ευαγγέλια της φιλίας μας και σαν Άθλους παρεϊκούς.Αν αυτός είν’ ένας καθαρός και τίμιος ισολογισμός που τον υπογράφουμε με χαρά και περηφάνια, ο άλλος ισολογισμός, του Χρέους, που τον μαγειρεύουνε δεκαετίες τώρα, αναίσχυντα, πονηροί αλχημιστές και στρεψόδικοι δικολάβοι, υποκείμενα του κοινού Ποινικού Δικαίου που θα ’χανε ντουφεκιστεί αν υπήρχε Δικαιοσύνη – τι είναι;
Η τρόικα κάνει τη δουλειά της. Κι ο δήμιος τη δουλειά του κάνει. Οι τράπεζες καταργήσανε το χρήμα που ξέραμε, λανσάρανε το πλαστικό και παίζουνε πια νομίμως με σημαδεμένη τράπουλα. Οι κυβερνήσεις καταργήσανε την κρεμάλα όχι από ανθρωπισμό αλλά γιατί ξέρανε ότι μια μέρα το ειδεχθέστερο έγκλημα θα ήταν οι ισολογισμοί τους…Πάντως εμείς, την ώρα που οι άλλοι παίζουνε τη ζωή μας σε μια ζαριά, συνεχίζουμε την ιδιότυπη αντίστασή μας απάνω στα βουνά της Κυνουρίας. Σας περιμένουμε λοιπόν να παίξουμε το τάβλι που ξέρουμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε, στη 12η Ανοιχτή Συνάντηση Ταβλιού, στον Πλάτανο Αρκαδίας, το Σαββατοκύριακο 24-25 Σεπτεμβρίου 2011.Όλοι εμείς που δεν θα νομιμοποιήσουμε ποτέ τις αυθαιρεσίες και τα εγκλήματά τους, θα μαζευτούμε στον Πλάτανο, στη Νυρεμβέργη του Νότου, να ξεδιπλώσουμε ξανά τις παντιέρες της φιλίας μας, ενώ το Σάββατο το βράδυ οι Οινομένες Δυνάμεις Απόλαυσης θα ξετυλίξουν τη λαχτάρα τους για ζωή με φαγοπότι κι όργανα και άσματα ποικίλα.

Βουρ!
Venceremos!

Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ.             27550-52510       (Γιώργος Λάτσης)
(Παράκληση: Φέρτε μαζί σας τάβλια. Για τα υπόλοιπα μεριμνά η Δημοκρατία)»

Σύλλογος Αρκάδων Ραφήνας - Ν. Μάκρης - Μαραθώνα "Θ. Κολοκοτρώνης" πραγματοποιεί εκδήλωση με θέμα:"Απελευθέρωσης της Τριπολιτσάς" την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011, ώρα 11.30 π.μ.στο πρώην Δημαρχείο της Νέας Μάκρης...

Στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για την 190^η επέτειο τηςΑπελευθέρωσης της Τριπολιτσάς ο Σύλλογος Αρκάδων Ραφήνας – Νέας Μάκρης – Μαραθώνα «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» πραγματοποιεί εκδήλωση την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011, ώρα 11.30 το πρωί, στο πρώην Δημαρχείο της Νέας Μάκρης με ομιλητή τον κ. Γεώργιο Πραχαλιά.

Μετά την ομιλία θα ακολουθήσουν παραδοσιακοί χοροί. 

Σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνά το έθνος μας όλοι χρειαζόμαστε ένα ταξίδι στην ιστορία για να διδαχτούμε και να συνεχίσουμε τον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα κατά των σύγχρονων κατακτητών. 

Ο Σύλλογος μας περιμένει όλους..........

δείτε περισσότερα στο:

http://arkadikes-selides.blogspot.com/

--
Ανάρτηση Από τον/την Πανος Σ. Αϊβαλής στο Ανατολι-κα της Νεας Μακρης - online.gr τη 10/01/2011 12:18:00 πμ